NAGBUBUNGA SA BAWAT MABUBUTING GINAGAWA!
Colosians 1:10
May kaibahan sa pagitan ng bunga at gawa. Ang bunga ay dumarating nang sa sarili lang o spontaneously, nang wala ng pag-iisip o kalooban, ang natural at kinakailangang kinalalabasan ng isang malusog na buhay. Ang gawa naman ay kabaliktaran; ito ang bunga ng pagsisikap na ginagabayan ng matalinong pag-iisip at kalooban. Sa buhay-Kristiyano, meron tayong dalawang elementong nagsasabay-sabay. Lahat ng mga tunay na gawa ay dapat na maging bunga, ang paglago at kinakalabasan ng inner life natin, ang pagtratrabaho ng Espirito ng Diyos sa atin. Pero ang lahat naman ng bunga ay dapat na maging gawa, ang epekto ng intensiyunal na layunin at pagsisikap natin. Sa mga salitang, “bearing fruit in every good work” o “nagbubunga sa bawat mabubuting ginagawa”, nakukuha natin ang praktikal na pagbubuod ng katotohanang natutunan na natin sa mga nakaraan nating mga pinag-aralan. Dahil gumagawa ang Diyos sa pamamagitan ng buhay Niya sa atin, ang mga trabahong ginagawa natin ay mga bunga. Dahil, sa pananampalataya natin sa pagtratrabaho Niya, kinakailangan nating magsumikap at gumawa, ang ibinubunga natin ay pagtratrabaho o gawa. Sa pagsasama-sama sa pagitan ng ganap na pagiging natural na nanggagaling sa buhay at Espirito ng Diyos na nabubuhay at gumagalaw sa atin, at sa pakikipag-tulungan natin sa Kanya bilang Kanyang matalinong mga ka-manggagawa, nakasalalay ang sekreto ng lahat ng mga tunay at totoong mga gawa!
Sa mga pananalitang nauna sa teksto natin, na nasa verse 9, na: (READ TAGALOG) “FILLED WITH THE KNOWLEDGE OF His will in all wisdom and spiritual understanding”, naroroon ang human side, ang pangangailangan natin ng kaalaman at kaunawaan. Sa mga sumunod na mga pananalita sa verse 11 na: (READ TAGALOG) “strengthened with all power, according to the might of His glory”, naroroon ang Divine side. Nagtuturo at nagpapalakas ang Diyos, at ang tao nama’y nagpapakatutong makaunawa at nagpapakatiyagang gawin ang kalooban Niya. Gayon ang dobleng buhay na magiging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa!
Sinasabi patungkol sa buhay-Kristiyano na ang natural na tao ay dapat munang maging ispirituwal, at pagkatapos niyon, ang ispirituwal na tao ay dapat na maging natural na tao ulit. PAPAANO IYON? Ganito: Habang ang buong natural na buhay ay nagiging tunay na ispirituwal, lahat ng mga gawa natin ay makikibahagi sa kalagayan o nature ng bunga, ang kinalalabasan ng buhay ng Diyos within us. At habang ang ispirituwal ay nagiging ganap na natural ulit sa atin, bilang natural o “second nature” kung saan tayo’y ganap na ganap na sanay na sanay na o at home na at home, lahat na ng bunga ay magkakaroon na ng tatak, o pangitang-pangita na, ng tunay at totoong gawa, na ginagawa na ng buong katauhan natin!
“Bearing fruit unto every good work”. Ipinapakita ulit sa atin ng mga pananalitang iyon ang isang dakilang pag-iisip, na habang ang isang puno ng mangga, o ng isang puno ng ubas ay itinatanim nang dahil lang sa ibinubunga ng mga iyon, kaya, ang dakilang layunin at dahilan ng pagkakatubos sa atin, ay para magamit tayo ng Diyos para sa pagtratrabaho at paglilingkod Niya. May kasabihang, “Ang katapusan ng tao ay isang Paggawa at hindi isang Pag-iisip lamang kahit na pa iyon ang pinaka-mabuti!”… “The end of man is an Action and not a Thought, though it were the noblest!” Iyon ay nasa kanyang pagtratrabaho o pag-aaksiyon na ang nobility o dignidad o kabutihan ng kalagayan ng tao bilang ang panginoon ng mundo ay napapatunayan. Iyon ay para sa mabubuting mga gawa na naging mga bago tayong mga nilalang kay Kristo-Hesus! Iyon ay kapag nakikita ng mga ibang mga tao ang mga mabubuting mga gawa natin na ang Amang nasa langit natin ay mabibigyan ng kapurihan at makakapagkaroon ng karangalang talagang para sa Kanya para sa worksmanship o mga gawa Niya! Sa talinghaga ng puno ng ubas ng Panginoong Hesus sa John 1, sinabi Niya sa verse 5 na: “…Ang nananatili sa Akin, at Ako sa kanya, ang siyang namumunga nang sagana.” At sa verse 8 ay: “Napaparangalan ang Ama kung kayo’y namumunga nang sagana at sa gayo’y napapatunayang mga alagad Ko kayo.” Wala nang hihigit pa sa kasiyahang matatanggap ng isang manggagawa kesa sa karangalan para sa isang katagumpayan ng pagtatanim ng isang napakasaganang tanim, kaya naman, ang makapagkaroon tayo ng napakaraming mga bunga ay kaluwalhatian sa Diyos!
Anong pangangailangan na bawat mananampalataya, kahit na ang mga pinakamaliit na sanga ng Heavenly Vine, ang mga meron lang na iisang talento, ay ma-encourage at matulungan at maturuan at masanay, na mag-ambisyon o mag-asam para sa napakaraming mga bunga! Ang isang munting puno ng strawberry ay pwedeng, sa kaliitan niya, ay makapamunga nang mas marami kesa sa isang napakalaking puno ng mangga! Ang tawag na maging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa ay para sa bawat Kristiyano nang walang EXCEPTION!!! Ang kahabagan o grace na naka-akma para doon, kung saan ang panalangin natin, kung saan nakikita ang mga sinasabi o sinasambit natin, NA NAGSASALITA, ay para sa bawat isa sa atin!!! Bawat sangang humihitik sa bunga sa bawat mabubuting mga gawa--ITO AY ISANG KINAKAILANGANG BAHAGI NG MABUTING BALITA NG KALIGTASAN NG DIYOS!!!
“Namumunga sa bawat mabubuting mga gawa”. Mag-aral tayo para maunawaan at makuha at maintindihan natin ang ganap na sinasabi o impression ng dalawang bahagi ng Banal na katotohanang ito. Ang unang-unang paglalang ng Diyos ng buhay ay nasa kaharian ng gulay o vegetable kingdom. Doon, iyon ay isang buhay na wala kahit na anong nang sa will o self-effort o kalooban o sariling pagsusumikap, at ang lahat ng mga pagtubo at paglago at pagbubunga ay simpleng sariling direktang gawang lahat ng Diyos, ang natural na kinakalabasan ng Kanyang hindi nakikitang paggawa. Sa pagkakalalang ng kaharian ng mga hayup o animal kingdom, nagkaroon ng advance o matinding pagbabago. Isang bagong elemento ang idinagdag at ipinakilala--thought and will and work o pag-iisip at kalooban at paggawa. Sa tao, ang dalawang elementong iyon ay pinag-isa o pinagsama-sama in perfect harmony. Ang ganap o total na pag-asa o pagdepende ng damo at ng mga bulaklak sa Diyos na nagdaramit sa kanila nang napakaganda ay ang basehan ng pakikipag-relasyon natin--wala ang kalikasan kundi ang kung ano ang tinatanggap niyon mula sa Diyos. Ang trabaho natin ay dapat na maging bunga, ang kinakalabasan ng isang God-given power o kapangyarihang bigay ng Diyos! Pero dito ay idinagdag ang isang tunay at totoong tatak ng pagiging kagaya natin ang Diyos o God-likeness…ANG KAPANGYARIHANG PAPAGHARIIN ANG KALOOBAN NATIN AT ANG PAGTRATRABAHO NANG MALAYA O POWER OF WILL AND INDEPENDENT ACTION: lahat ng mga bunga ay dapat na maging mga sarili nating mga trabaho o gawa. Habang inuunawa natin ito, makikita natin kung papaanong ang ganap na pagkilala sa pagiging wala natin sa mga sarili natin ay consistent o hindi nagpapabago-bago sa pinakamalalim na kamalayan ng obligasyon at ng pinakamalakas na kalooban o will na magsumikap nang maige at gawin natin ang lahat ng mga makakaya natin. Matututuhan nating pag-aralan ang panalangin ng teksto natin bilang yaong mga kinakailangang hanapin ang lahat ng kanilang karunungan at kaalaman at katalinuhan at kalakasan mula sa DIYOS LAMANG!!! At buong tapang na ibibigay natin ang mga sarili natin, bilang mga responsable para sa paggamit ng katalinuhan at kalakasang iyon, para sa kasipagan at pagsasakripisyo at sa pagod at pagsusumikap na kinakailangan para sa isang buhay na nagbubunga nang napakahitik para sa bawat mabubuting mga gawa!
PAKATANDAAN NINYO:
1. Ang lahat ay naka-depende, para sa quality at quantity, sa kalusugan ng buhay ng puno. Ang buhay ng Diyos, ni Kristo-Hesus, ng Kanyang Espirito, ng Banal na Buhay na nasasa-inyo, ay napakalakas at napaka-sigurado!
2. Ang buhay ay pag-ibig at pagmamahal! Maniwala kayo doon! Ipamuhay ninyo iyon! Papadagdagin o paramihin ninyo iyon araw-araw mula sa kasaganaan niyon mula kay Kristo-Hesus!
3. Hayaan ninyong ang lahat ng mga trabaho ninyo ay maging bunga; hayaan ninyong ang lahat ng paglalaan at kalooban ninyo at pagtratrabaho ninyo ay maging inspirado ng buhay mismo ng Diyos. Para makalakad kayo nang karapatdapat sa Panginoon…with all pleasing! (30)
Colosians 1:10
May kaibahan sa pagitan ng bunga at gawa. Ang bunga ay dumarating nang sa sarili lang o spontaneously, nang wala ng pag-iisip o kalooban, ang natural at kinakailangang kinalalabasan ng isang malusog na buhay. Ang gawa naman ay kabaliktaran; ito ang bunga ng pagsisikap na ginagabayan ng matalinong pag-iisip at kalooban. Sa buhay-Kristiyano, meron tayong dalawang elementong nagsasabay-sabay. Lahat ng mga tunay na gawa ay dapat na maging bunga, ang paglago at kinakalabasan ng inner life natin, ang pagtratrabaho ng Espirito ng Diyos sa atin. Pero ang lahat naman ng bunga ay dapat na maging gawa, ang epekto ng intensiyunal na layunin at pagsisikap natin. Sa mga salitang, “bearing fruit in every good work” o “nagbubunga sa bawat mabubuting ginagawa”, nakukuha natin ang praktikal na pagbubuod ng katotohanang natutunan na natin sa mga nakaraan nating mga pinag-aralan. Dahil gumagawa ang Diyos sa pamamagitan ng buhay Niya sa atin, ang mga trabahong ginagawa natin ay mga bunga. Dahil, sa pananampalataya natin sa pagtratrabaho Niya, kinakailangan nating magsumikap at gumawa, ang ibinubunga natin ay pagtratrabaho o gawa. Sa pagsasama-sama sa pagitan ng ganap na pagiging natural na nanggagaling sa buhay at Espirito ng Diyos na nabubuhay at gumagalaw sa atin, at sa pakikipag-tulungan natin sa Kanya bilang Kanyang matalinong mga ka-manggagawa, nakasalalay ang sekreto ng lahat ng mga tunay at totoong mga gawa!
Sa mga pananalitang nauna sa teksto natin, na nasa verse 9, na: (READ TAGALOG) “FILLED WITH THE KNOWLEDGE OF His will in all wisdom and spiritual understanding”, naroroon ang human side, ang pangangailangan natin ng kaalaman at kaunawaan. Sa mga sumunod na mga pananalita sa verse 11 na: (READ TAGALOG) “strengthened with all power, according to the might of His glory”, naroroon ang Divine side. Nagtuturo at nagpapalakas ang Diyos, at ang tao nama’y nagpapakatutong makaunawa at nagpapakatiyagang gawin ang kalooban Niya. Gayon ang dobleng buhay na magiging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa!
Sinasabi patungkol sa buhay-Kristiyano na ang natural na tao ay dapat munang maging ispirituwal, at pagkatapos niyon, ang ispirituwal na tao ay dapat na maging natural na tao ulit. PAPAANO IYON? Ganito: Habang ang buong natural na buhay ay nagiging tunay na ispirituwal, lahat ng mga gawa natin ay makikibahagi sa kalagayan o nature ng bunga, ang kinalalabasan ng buhay ng Diyos within us. At habang ang ispirituwal ay nagiging ganap na natural ulit sa atin, bilang natural o “second nature” kung saan tayo’y ganap na ganap na sanay na sanay na o at home na at home, lahat na ng bunga ay magkakaroon na ng tatak, o pangitang-pangita na, ng tunay at totoong gawa, na ginagawa na ng buong katauhan natin!
“Bearing fruit unto every good work”. Ipinapakita ulit sa atin ng mga pananalitang iyon ang isang dakilang pag-iisip, na habang ang isang puno ng mangga, o ng isang puno ng ubas ay itinatanim nang dahil lang sa ibinubunga ng mga iyon, kaya, ang dakilang layunin at dahilan ng pagkakatubos sa atin, ay para magamit tayo ng Diyos para sa pagtratrabaho at paglilingkod Niya. May kasabihang, “Ang katapusan ng tao ay isang Paggawa at hindi isang Pag-iisip lamang kahit na pa iyon ang pinaka-mabuti!”… “The end of man is an Action and not a Thought, though it were the noblest!” Iyon ay nasa kanyang pagtratrabaho o pag-aaksiyon na ang nobility o dignidad o kabutihan ng kalagayan ng tao bilang ang panginoon ng mundo ay napapatunayan. Iyon ay para sa mabubuting mga gawa na naging mga bago tayong mga nilalang kay Kristo-Hesus! Iyon ay kapag nakikita ng mga ibang mga tao ang mga mabubuting mga gawa natin na ang Amang nasa langit natin ay mabibigyan ng kapurihan at makakapagkaroon ng karangalang talagang para sa Kanya para sa worksmanship o mga gawa Niya! Sa talinghaga ng puno ng ubas ng Panginoong Hesus sa John 1, sinabi Niya sa verse 5 na: “…Ang nananatili sa Akin, at Ako sa kanya, ang siyang namumunga nang sagana.” At sa verse 8 ay: “Napaparangalan ang Ama kung kayo’y namumunga nang sagana at sa gayo’y napapatunayang mga alagad Ko kayo.” Wala nang hihigit pa sa kasiyahang matatanggap ng isang manggagawa kesa sa karangalan para sa isang katagumpayan ng pagtatanim ng isang napakasaganang tanim, kaya naman, ang makapagkaroon tayo ng napakaraming mga bunga ay kaluwalhatian sa Diyos!
Anong pangangailangan na bawat mananampalataya, kahit na ang mga pinakamaliit na sanga ng Heavenly Vine, ang mga meron lang na iisang talento, ay ma-encourage at matulungan at maturuan at masanay, na mag-ambisyon o mag-asam para sa napakaraming mga bunga! Ang isang munting puno ng strawberry ay pwedeng, sa kaliitan niya, ay makapamunga nang mas marami kesa sa isang napakalaking puno ng mangga! Ang tawag na maging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa ay para sa bawat Kristiyano nang walang EXCEPTION!!! Ang kahabagan o grace na naka-akma para doon, kung saan ang panalangin natin, kung saan nakikita ang mga sinasabi o sinasambit natin, NA NAGSASALITA, ay para sa bawat isa sa atin!!! Bawat sangang humihitik sa bunga sa bawat mabubuting mga gawa--ITO AY ISANG KINAKAILANGANG BAHAGI NG MABUTING BALITA NG KALIGTASAN NG DIYOS!!!
“Namumunga sa bawat mabubuting mga gawa”. Mag-aral tayo para maunawaan at makuha at maintindihan natin ang ganap na sinasabi o impression ng dalawang bahagi ng Banal na katotohanang ito. Ang unang-unang paglalang ng Diyos ng buhay ay nasa kaharian ng gulay o vegetable kingdom. Doon, iyon ay isang buhay na wala kahit na anong nang sa will o self-effort o kalooban o sariling pagsusumikap, at ang lahat ng mga pagtubo at paglago at pagbubunga ay simpleng sariling direktang gawang lahat ng Diyos, ang natural na kinakalabasan ng Kanyang hindi nakikitang paggawa. Sa pagkakalalang ng kaharian ng mga hayup o animal kingdom, nagkaroon ng advance o matinding pagbabago. Isang bagong elemento ang idinagdag at ipinakilala--thought and will and work o pag-iisip at kalooban at paggawa. Sa tao, ang dalawang elementong iyon ay pinag-isa o pinagsama-sama in perfect harmony. Ang ganap o total na pag-asa o pagdepende ng damo at ng mga bulaklak sa Diyos na nagdaramit sa kanila nang napakaganda ay ang basehan ng pakikipag-relasyon natin--wala ang kalikasan kundi ang kung ano ang tinatanggap niyon mula sa Diyos. Ang trabaho natin ay dapat na maging bunga, ang kinakalabasan ng isang God-given power o kapangyarihang bigay ng Diyos! Pero dito ay idinagdag ang isang tunay at totoong tatak ng pagiging kagaya natin ang Diyos o God-likeness…ANG KAPANGYARIHANG PAPAGHARIIN ANG KALOOBAN NATIN AT ANG PAGTRATRABAHO NANG MALAYA O POWER OF WILL AND INDEPENDENT ACTION: lahat ng mga bunga ay dapat na maging mga sarili nating mga trabaho o gawa. Habang inuunawa natin ito, makikita natin kung papaanong ang ganap na pagkilala sa pagiging wala natin sa mga sarili natin ay consistent o hindi nagpapabago-bago sa pinakamalalim na kamalayan ng obligasyon at ng pinakamalakas na kalooban o will na magsumikap nang maige at gawin natin ang lahat ng mga makakaya natin. Matututuhan nating pag-aralan ang panalangin ng teksto natin bilang yaong mga kinakailangang hanapin ang lahat ng kanilang karunungan at kaalaman at katalinuhan at kalakasan mula sa DIYOS LAMANG!!! At buong tapang na ibibigay natin ang mga sarili natin, bilang mga responsable para sa paggamit ng katalinuhan at kalakasang iyon, para sa kasipagan at pagsasakripisyo at sa pagod at pagsusumikap na kinakailangan para sa isang buhay na nagbubunga nang napakahitik para sa bawat mabubuting mga gawa!
PAKATANDAAN NINYO:
1. Ang lahat ay naka-depende, para sa quality at quantity, sa kalusugan ng buhay ng puno. Ang buhay ng Diyos, ni Kristo-Hesus, ng Kanyang Espirito, ng Banal na Buhay na nasasa-inyo, ay napakalakas at napaka-sigurado!
2. Ang buhay ay pag-ibig at pagmamahal! Maniwala kayo doon! Ipamuhay ninyo iyon! Papadagdagin o paramihin ninyo iyon araw-araw mula sa kasaganaan niyon mula kay Kristo-Hesus!
3. Hayaan ninyong ang lahat ng mga trabaho ninyo ay maging bunga; hayaan ninyong ang lahat ng paglalaan at kalooban ninyo at pagtratrabaho ninyo ay maging inspirado ng buhay mismo ng Diyos. Para makalakad kayo nang karapatdapat sa Panginoon…with all pleasing! (30)
No comments:
Post a Comment