Lenten 2010: A Family Reunion with Mangyan Relatives

By the time this posting is read, I must be on the road to Mindoro already crossing the Pacific Ocean by midnight of March 30. We decided to leave early to avoid the peak of people's exodus to the provinces. This is a rare chance that I have my family together to visit my hometown. Excited, yet somewhat tense 'cause this is a hectic holiweek schedule. For my 4 days stint in my birthplace, I need to attend to important things, like preparing for my post-retirement farming activity, where I need to talk to our farm laborers (not tenants) and the upcoming construction of a small farmhouse. My (elementary school) alma mater will have a grand reunion, which I must include in my itinerary. Local Church in my hometown annually hold "7 Last Words" in observance of this holy week, which we, by family tradition, are compelled to listen. Above all, this is another family reunion with my Mangyan kins.

Ask why I need to go back to Mindoro after retirement? My answer is simple - to sustain the legacy that our parents left, especially the farms, which sentimental attachments far exceed than its economic value. That's why, no matter how insistent my US citizens-children allure me to stay with them in America after retirement, we have not arrived on final decision yet. All I can say now. . . only time will tell.

Hopefully, we'll be back to Nueva Ecija on Black Saturday midnight to catch-up with Resurrection Sunday, which my local congregation agreed to have it at 5:00 AM. Have a blessed holidays! (JSF Blogs)

A Real Transition This Holy Week for This Blogger

Halleluia, many good things are happenings to this blogger, as we enter the Holy Week 2010.

This is the final transition week for the Department of Agriculture - Bureau of Postharvest Research and Extension (BPRE), as it will take a new name starting April 1 - PHILIPPINE CENTER FOR POSTHARVEST DEVELOPMENT AND MECHANIZATION (PHMech).

For final official work with BPRE, this blogger will evaluate some Flatbed Dryer distributed in Or. Mindoro under ACEF (Agricultural Competitiveness Enhancement Fund), which schedule coincides with a long Lenten break in my hometown.


Another God-praising thing happened this week is, this is my last week, technically, in the government service as one of the rationalized officer of this Bureau. The Budget department has released the incentive pay of those rationalized staff including myself. Indeed, hefty amount of retirement pay is one of the reasons for leaving the Service sooner than the usual age. This will enable one to enjoy the fruits of his labor, while he is still in the best of health and shape.





Meanwhile, welcome PHMech! Here's wishing this newly metamorphosed R & D agency more power to carry out its mandate among its stakeholders. And as we leave BPRE, the new PHMech will honor on April 7 nineteen (19) rationalized staff in a day-long activities to include ecumenical service, tree-planting and a Banqueth Night.





Finally, I join my network members in observing this blessed week commemorating the passion, death and resurrection of Our Lord Jesus-Christ...that men may live forever more. (JSF Blogs)

Farm Animal Center Celebrates 17th Anniversary

Here in Munoz Science Community (Nueva Ecija, Philippines), the Philippine Carabao Center (PCC) is one of the science agencies that I love to attend anniversary celebrations. Aside from it being my neighbor, PCC staff have somewhat mastered the art of organizing big gatherings such as this.

In its 17th anniversary, I had once again the privilege of participating in their weeklong celebration, particularly during the Program proper on Friday, March 26, 2010. As in previous years, celebration started with a Thanksgiving Mass and a Motorcade on Monday; Technical seminar on Tuesday; AI (Artificial Insemination) Forum on Wednesday; Farmers' Field Day and Advisory Board Meeting on Thursday; Anniversary Program and Employees' Night on Friday, and finally, a Fun Day for PCC Family on Saturday (March 27).

On the Anniversary Program proper, where the new DA secretary Atty. Bernie Fondevilla was supposed to be the guest of honor (but represented by U/Sec Doy Salacup), the DA chief, in his message as read by U/Sec Salacup expressed joy and appreciation for the commendable outputs and outcomes of the Center. U/Sec Salacup, in his own message, cited PCC as the model for under agencies under DA to emulate, which operations cover the entire gamut and complete cycle or chain in Carabao industry from production through commercialization business of the commodity being covered. He likewise commended the manpower of PCC led by Executive Director Dr. Libertado Cruz.

Other anniversary highlights include recognition of outstanding industry stakeholders like :

Outstanding PCC Employee - William A. Gudoy of PCC @ MMSU-Batac

Best Dairy Cooperative - Simula Ng Panibagong Bukas Primary MPC (San Jose City, NE)

Best Buffalo Dairy Farmer (Family Module Category) - Salvador A. Tobias (San Jose City, NE)

Best Buffalo Dairy Farmer (Smallhold Category) - Pablo S. Nazar (Talavera, NEcija)

Best Buffalo Dairy Cow - Junior Cow with ID No. 5UP05005, PCC@UPLB

Best Buffalo Dairy Cow - Senior Cow with ID No. 2LS98205, owned by G. Cueco of Leyte

Best Performing Village-Based AI Technicians (VBAITs) in Region III - Cornelio Agustin, Eduardo Manuzon, Marvin Tudla, Sernan Pelayo, Walter Hernandez, Adonis Dela Pena, Reymundo Relucio, Ronaldo Valdez and Jeffrey Cabbab.

Thirteen international partners from Pakistan, So. Korea, Japan, Thailand, and Taiwan were likewise recognized with a plaque of appreciation. (JSF Blogs)

Lenten's Series: Paggawa Para Sa Diyos (Last of 3 Parts)

NAGBUBUNGA SA BAWAT MABUBUTING GINAGAWA!
Colosians 1:10

May kaibahan sa pagitan ng bunga at gawa. Ang bunga ay dumarating nang sa sarili lang o spontaneously, nang wala ng pag-iisip o kalooban, ang natural at kinakailangang kinalalabasan ng isang malusog na buhay. Ang gawa naman ay kabaliktaran; ito ang bunga ng pagsisikap na ginagabayan ng matalinong pag-iisip at kalooban. Sa buhay-Kristiyano, meron tayong dalawang elementong nagsasabay-sabay. Lahat ng mga tunay na gawa ay dapat na maging bunga, ang paglago at kinakalabasan ng inner life natin, ang pagtratrabaho ng Espirito ng Diyos sa atin. Pero ang lahat naman ng bunga ay dapat na maging gawa, ang epekto ng intensiyunal na layunin at pagsisikap natin. Sa mga salitang, “bearing fruit in every good work” o “nagbubunga sa bawat mabubuting ginagawa”, nakukuha natin ang praktikal na pagbubuod ng katotohanang natutunan na natin sa mga nakaraan nating mga pinag-aralan. Dahil gumagawa ang Diyos sa pamamagitan ng buhay Niya sa atin, ang mga trabahong ginagawa natin ay mga bunga. Dahil, sa pananampalataya natin sa pagtratrabaho Niya, kinakailangan nating magsumikap at gumawa, ang ibinubunga natin ay pagtratrabaho o gawa. Sa pagsasama-sama sa pagitan ng ganap na pagiging natural na nanggagaling sa buhay at Espirito ng Diyos na nabubuhay at gumagalaw sa atin, at sa pakikipag-tulungan natin sa Kanya bilang Kanyang matalinong mga ka-manggagawa, nakasalalay ang sekreto ng lahat ng mga tunay at totoong mga gawa!

Sa mga pananalitang nauna sa teksto natin, na nasa verse 9, na: (READ TAGALOG) “FILLED WITH THE KNOWLEDGE OF His will in all wisdom and spiritual understanding”, naroroon ang human side, ang pangangailangan natin ng kaalaman at kaunawaan. Sa mga sumunod na mga pananalita sa verse 11 na: (READ TAGALOG) “strengthened with all power, according to the might of His glory”, naroroon ang Divine side. Nagtuturo at nagpapalakas ang Diyos, at ang tao nama’y nagpapakatutong makaunawa at nagpapakatiyagang gawin ang kalooban Niya. Gayon ang dobleng buhay na magiging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa!

Sinasabi patungkol sa buhay-Kristiyano na ang natural na tao ay dapat munang maging ispirituwal, at pagkatapos niyon, ang ispirituwal na tao ay dapat na maging natural na tao ulit. PAPAANO IYON? Ganito: Habang ang buong natural na buhay ay nagiging tunay na ispirituwal, lahat ng mga gawa natin ay makikibahagi sa kalagayan o nature ng bunga, ang kinalalabasan ng buhay ng Diyos within us. At habang ang ispirituwal ay nagiging ganap na natural ulit sa atin, bilang natural o “second nature” kung saan tayo’y ganap na ganap na sanay na sanay na o at home na at home, lahat na ng bunga ay magkakaroon na ng tatak, o pangitang-pangita na, ng tunay at totoong gawa, na ginagawa na ng buong katauhan natin!

“Bearing fruit unto every good work”. Ipinapakita ulit sa atin ng mga pananalitang iyon ang isang dakilang pag-iisip, na habang ang isang puno ng mangga, o ng isang puno ng ubas ay itinatanim nang dahil lang sa ibinubunga ng mga iyon, kaya, ang dakilang layunin at dahilan ng pagkakatubos sa atin, ay para magamit tayo ng Diyos para sa pagtratrabaho at paglilingkod Niya. May kasabihang, “Ang katapusan ng tao ay isang Paggawa at hindi isang Pag-iisip lamang kahit na pa iyon ang pinaka-mabuti!”… “The end of man is an Action and not a Thought, though it were the noblest!” Iyon ay nasa kanyang pagtratrabaho o pag-aaksiyon na ang nobility o dignidad o kabutihan ng kalagayan ng tao bilang ang panginoon ng mundo ay napapatunayan. Iyon ay para sa mabubuting mga gawa na naging mga bago tayong mga nilalang kay Kristo-Hesus! Iyon ay kapag nakikita ng mga ibang mga tao ang mga mabubuting mga gawa natin na ang Amang nasa langit natin ay mabibigyan ng kapurihan at makakapagkaroon ng karangalang talagang para sa Kanya para sa worksmanship o mga gawa Niya! Sa talinghaga ng puno ng ubas ng Panginoong Hesus sa John 1, sinabi Niya sa verse 5 na: “…Ang nananatili sa Akin, at Ako sa kanya, ang siyang namumunga nang sagana.” At sa verse 8 ay: “Napaparangalan ang Ama kung kayo’y namumunga nang sagana at sa gayo’y napapatunayang mga alagad Ko kayo.” Wala nang hihigit pa sa kasiyahang matatanggap ng isang manggagawa kesa sa karangalan para sa isang katagumpayan ng pagtatanim ng isang napakasaganang tanim, kaya naman, ang makapagkaroon tayo ng napakaraming mga bunga ay kaluwalhatian sa Diyos!

Anong pangangailangan na bawat mananampalataya, kahit na ang mga pinakamaliit na sanga ng Heavenly Vine, ang mga meron lang na iisang talento, ay ma-encourage at matulungan at maturuan at masanay, na mag-ambisyon o mag-asam para sa napakaraming mga bunga! Ang isang munting puno ng strawberry ay pwedeng, sa kaliitan niya, ay makapamunga nang mas marami kesa sa isang napakalaking puno ng mangga! Ang tawag na maging napakabunga sa bawat mabubuting mga gawa ay para sa bawat Kristiyano nang walang EXCEPTION!!! Ang kahabagan o grace na naka-akma para doon, kung saan ang panalangin natin, kung saan nakikita ang mga sinasabi o sinasambit natin, NA NAGSASALITA, ay para sa bawat isa sa atin!!! Bawat sangang humihitik sa bunga sa bawat mabubuting mga gawa--ITO AY ISANG KINAKAILANGANG BAHAGI NG MABUTING BALITA NG KALIGTASAN NG DIYOS!!!

“Namumunga sa bawat mabubuting mga gawa”. Mag-aral tayo para maunawaan at makuha at maintindihan natin ang ganap na sinasabi o impression ng dalawang bahagi ng Banal na katotohanang ito. Ang unang-unang paglalang ng Diyos ng buhay ay nasa kaharian ng gulay o vegetable kingdom. Doon, iyon ay isang buhay na wala kahit na anong nang sa will o self-effort o kalooban o sariling pagsusumikap, at ang lahat ng mga pagtubo at paglago at pagbubunga ay simpleng sariling direktang gawang lahat ng Diyos, ang natural na kinakalabasan ng Kanyang hindi nakikitang paggawa. Sa pagkakalalang ng kaharian ng mga hayup o animal kingdom, nagkaroon ng advance o matinding pagbabago. Isang bagong elemento ang idinagdag at ipinakilala--thought and will and work o pag-iisip at kalooban at paggawa. Sa tao, ang dalawang elementong iyon ay pinag-isa o pinagsama-sama in perfect harmony. Ang ganap o total na pag-asa o pagdepende ng damo at ng mga bulaklak sa Diyos na nagdaramit sa kanila nang napakaganda ay ang basehan ng pakikipag-relasyon natin--wala ang kalikasan kundi ang kung ano ang tinatanggap niyon mula sa Diyos. Ang trabaho natin ay dapat na maging bunga, ang kinakalabasan ng isang God-given power o kapangyarihang bigay ng Diyos! Pero dito ay idinagdag ang isang tunay at totoong tatak ng pagiging kagaya natin ang Diyos o God-likeness…ANG KAPANGYARIHANG PAPAGHARIIN ANG KALOOBAN NATIN AT ANG PAGTRATRABAHO NANG MALAYA O POWER OF WILL AND INDEPENDENT ACTION: lahat ng mga bunga ay dapat na maging mga sarili nating mga trabaho o gawa. Habang inuunawa natin ito, makikita natin kung papaanong ang ganap na pagkilala sa pagiging wala natin sa mga sarili natin ay consistent o hindi nagpapabago-bago sa pinakamalalim na kamalayan ng obligasyon at ng pinakamalakas na kalooban o will na magsumikap nang maige at gawin natin ang lahat ng mga makakaya natin. Matututuhan nating pag-aralan ang panalangin ng teksto natin bilang yaong mga kinakailangang hanapin ang lahat ng kanilang karunungan at kaalaman at katalinuhan at kalakasan mula sa DIYOS LAMANG!!! At buong tapang na ibibigay natin ang mga sarili natin, bilang mga responsable para sa paggamit ng katalinuhan at kalakasang iyon, para sa kasipagan at pagsasakripisyo at sa pagod at pagsusumikap na kinakailangan para sa isang buhay na nagbubunga nang napakahitik para sa bawat mabubuting mga gawa!
PAKATANDAAN NINYO:

1. Ang lahat ay naka-depende, para sa quality at quantity, sa kalusugan ng buhay ng puno. Ang buhay ng Diyos, ni Kristo-Hesus, ng Kanyang Espirito, ng Banal na Buhay na nasasa-inyo, ay napakalakas at napaka-sigurado!

2. Ang buhay ay pag-ibig at pagmamahal! Maniwala kayo doon! Ipamuhay ninyo iyon! Papadagdagin o paramihin ninyo iyon araw-araw mula sa kasaganaan niyon mula kay Kristo-Hesus!
3. Hayaan ninyong ang lahat ng mga trabaho ninyo ay maging bunga; hayaan ninyong ang lahat ng paglalaan at kalooban ninyo at pagtratrabaho ninyo ay maging inspirado ng buhay mismo ng Diyos. Para makalakad kayo nang karapatdapat sa Panginoon…with all pleasing! (30)

Philippines and China Bilateral Programme in Agriculture and Related Fields

The Central Luzon State University (CLSU)-based Philippine-Sino Center for Agricultural Technology (PhilSCAT) in the Science City of Munoz, will resume its operation soon, to be of service once again to the Filipino farmers and possibly, to the fisherfolks. This was learned from the central office of the Department of Agriculture, which said that the Philippine government-approved Phase II of the bilateral programme, is now with the PROC's Ministry of Commerce (MOC) for final review, approval and funding prior to final endorsement to the Ministry of Agriculture, which is responsible for the program implementation. DA-PDS (Project Development Service) director Zenaida Villegas said, all we need to do is wait for the China's go-signal for this second phase of the programme. MOC may send a final evaluation team from MOA, and see if the Filipino proposal can be implemented en toto, or may be further modified. Once the Phase II is approved, its implementation and monitoring shall be taken care of by the Special Concerns and Management Assistance Division (SPCMAD) of DA.

Phase II of PhilSCAT's R & D program scope shall include the following: Commercialization of PhilSCAT Hybrid Rice Variety, Promotion and Advocacy of Agri-Mechanization, Freshwater Aquaculture and Rural Energy (Biogas) Generation. As in Phase I, additional infrastructure for PhilSCAT, which shall include a Chinese-designed Training hostel, shall be provided by the Chinese government. Maintenace and Operating Expenses (MOE) shall be shouldered by the Philippine government through the Dept of Agriculture.

It can be recalled that both the Filipino and Chinese evaluation teams which assessed PhilSCAT-I highly recommended for the continuous implementation of the Programme, as its impact to rice industry is quite evidenced. Phase I was under the directorship of CLSU professor Dr. Romeo B. Gavino.

The Philippine-Sino Center for Agricultural Technology (PhilSCAT) is a special R and D agency under the Department of Agriculture. It implements the collaborative program in agriculture and related fields between the Philippines and the People’s Republic of China, with Central Luzon State University (CLSU) as the lead implementor and the Bureau of Postharvest Research and Extension (BPRE), Philippine Rice Research Institute (PhilRice) and Agricultural Training Institute (ATI) as partners. PhilSCAT’s technology scope under Phase I (2003-2008) is Hybrid Rice and Agri-mechanization. (30)

Mom Rose Celebrates 57th Birthday

23 March 2010, Sto. Tomas, SJC, Nueva Ecija - Great things happen today as wife Rosalina celebrated her 57th birthday in a simple dinner date with her immediate family at the Chowking Fastfood in San Jose City. This is a sequel of another simple merienda fellowship last Sunday, March 21, where the celebrator treated the flocks in this local congregation, where Rose serves as deaconess, with pancit and cold tea.

On this very day, we received a bookful of Balikbayan box from Oahu Christian Church (Hawaii), care of Bro. Sammy Lubag, which served as a birthday gift for Rose and the entire Nueva Ecija Church of Christ. Just a coincidence perhaps, as the box has been in the country weeks back, but delivered only just now. The box contains various Christian books and hymnals, intended for CCNE library while the hymn books shall be distributed to the local churches in the province.

Well-wishers from here and abroad lead by her children greeted Rose happy birthday via internet and cellphones, making this day as another momentous event in her life. (30)

Devotional Series @Lenten Season: PAGGAWA PARA SA DIYOS (Part B)

PANANAMPALATAYANG GUMAGAWA SA PAMAMAGITAN NG PAG-IBIG
Galatians 5:6; 13

Walang panlabas na pribilehiyo sa Panginoong Hesu-Kristo. Maaaring makapagyabang ang mga Hudyo dahil sa mga tuli sila, ang palatandaan ng covenant o testamento o katibayan o pangako ng Diyos sa kanila. Maaari namang makapagyabang ang mga Hentil na kahit na hindi sila tuli ay may pases na silang makapasok sa Kaharian ng Diyos nang malaya sa Batas ng mga Hudyo o Jewish Law. Wala nang ibang mahalagang kakailanganin pa para pumasok sa langit, maliban sa kung ano lang ang sinasabi sa Galatians 6:15 patungkol sa pagiging isang bagong nilalang, kung saan ang mga luma o dati nang mga bagay ay nakalipas na, at ang lahat ay naging bago na. O kaya naman, gaya ng nasa teksto natin, bilang paglalarawan ng buhay ng bagong tao o nilalang na iyon, na pananampalatayang nakikita sa gawang udyok ng pag-ibig, na nagtutulak sa ating sa pagmamahal ay mangaglingkuran sa isa’t-isa!

Anong isang ganap na pagsasalarawan ng isang bagong buhay! Una, ay meron kayong isang pananampalataya, bilang ang ugat, na nakatanim at naka-ugat kay Kristo-Hesus. Pagkatapos ay pangalawa, bilang layunin niyon, meron kayong mga trabaho, bilang ang bunga. At pagkatapos, sa pagitan ng mga iyon...’nung ugat at bunga, bilang ang puno, na lumalaki pababa sa ugat at nagbubungang paitaas, meron kayong pag-ibig, na merong dagtang nagbibigay-buhay na dumadaloy mula sa ugat tungo sa mga dulo ng sanga na sa pamamagitan niyo’y nagbubunga! Hindi na natin kinakailangan pang talakaying mas malalim ang pananampalataya dito. Kasi, nakita na natin kung papaanong ang paniniwala at pananampalataya kay Kristo-Hesus ang gumagawa ng mga mas malalaki at mas mahihirap na mga trabaho; kung papaanong ang paniniwala sa bagong paglalang, at sa pagtratrabaho ng Diyos ng trabaho Niya sa atin, ang sekreto ng lahat ng mga trabaho. Hindi na rin natin kinakalangan pang talakayin ang patungkol sa mga trabaho, kasi ang layunin sa seryeng ito ay ang masegurong mailalagay ang mga trabahong iyon sa bawat puso at buhay na meron sila sa puso ng Diyos at sa mga Banal Na Mga Salita Niya.

Ang dapat nating masusing pag-aralan ngayon ay ang dakilang katotohanang ang lahat ng mga trabaho ay maging pag-ibig, na hindi magagampanan ng pananampalataya ang trabaho niya kundi nang sa pamamagitan ng pag-ibig, na walang trabahong makapagkakaroon ng halaga o importansiya kundi iyon nagmumula nang sa pag-ibig, at, na ang pag-ibig lang ang siyang tanging sapat na kalakasan para sa lahat ng mga trabahong kinakailangan nating gawin!

Ang kapangyarihan para sa pagtratrabaho ay pag-ibig. Pag-ibig lang ang siyang tanging nagpakilos sa Diyos na magtrabaho sa paglalalang at pagliligtas. Pag-ibig ang siyang tanging nagbigay-kakayahan sa Panginoong Hesu-Kristo bilang Tao para magtrabaho at magdusa gaya ng ginawa Niya. Pag-ibig lang ang siyang tanging makakapag-inspira sa ating kapangyarihan ng isang self-sacrifice o pansariling-sakripisyo na hindi hinahanap ang para sa sarili lang niya kundi ang kahandaang mabuhay at mamatay para sa iba. Pag-ibig ang siyang tanging nagbibigay sa atin ng pagtitiyagang hindi naiiinip. Pag-ibig ang siyang tanging umuunawa at nagbibigay ng kalakasan sa mga nawawalan na ng loob at pag-asa. Para sa mga sarili natin at para sa mga pinagtratrabahuhan natin, ang pag-ibig ang tanging kapangyarihan para magtrabaho. Umibig tayo gaya ng pag-ibig ni Kristo sa atin!

Ang kapangyarihan para sa pag-ibig ay pananampalataya. Nag-uugat ang buhay ng pananampalataya sa buhay ng Panginoong Hesu-Kristo, na puno ng pag-ibig. Alam ng pananampalataya, kahit na hindi natin ganap na makilala, ang napakagandang kaloob o regalong naibigay sa mga puso natin sa pamamagitan ng Banal na Espiritong ikinakalat sa buong mundo ang pag-ibig ng Diyos. Ang bukal sa lupa ay maaaring madalas na nakatago o pinipigil. Hanggang sa iyo’y buksan, hindi makakadaloy ang fountain o bukal ng tubig palabas. Alam ng pananampalataya na merong isang bukal ng pag-ibig sa pagkatao natin na makakadaloy tungo sa buhay na walang-hanggan, na makakadaloy papalabas na gaya ng rivers of living waters. Sineseguro tayo niyon na makaka-ibig tayo, na meron tayong isang banal na kapangyarihang umibig na nasasa-pagkatao natin, bilang isang hindi makakailang kaloob para sa bago nating pagkatao o pagiging bagong tao!

Ang kapangyarihang maisagawa at maipakita ang pag-ibig ay trabaho o gawa. Walang kapangyarihang nasa isip lang...nangyayari lang iyon kapag at habang iyon ay isinasagawa...There is no such thing as power in the abstract! It only acts as it is exercised! Power in repose cannot be found or felt! Ang kapangyarihang natutulog ay hindi makikita at hindi mararamdaman! Totoong-totoo ito sa mga kahabagang-Kristiyano o Christian graces, na mga nakatago sa kalagitnaan ng kahinaan ng likas na kalagayan natin. Sa pagtratrabaho lang natin malalaman nating meron pala tayong pag-ibig! Ang isang kahabagan ay dapat na inilalagay sa gawa o isinasagawa dahil kung hindi ay hindi tayo makakapagsaya o hindi tayo makakapagkaroon ng kasiyahan sa pagkakaroon niyon. Ito ang hindi mailagay sa salita o masabing pagpapala ng pagtratrabaho para sa Diyos, na gumagawa doong isang pangangailangan sa isang malusog na buhay-Kristiyano na gumigising at nagpapalakas sa pag-ibig at nakakagawa sa ating mga partakers o mga nagpapasasa ng kaligayahan niyon.

Pananampalatayang gumagawa nang dahil sa pag-ibig o pananampalatayang nakikita sa gawang udyok ng pag-ibig--sa Panginoong Hesu-Kristo, wala nang meron kundi ito! Mga nagtratrabaho para sa Diyos, paniwalaan at panampalatayanan ninyo ito! Isagawa ninyo! Pasalamatan ninyong marami ang Diyos para sa bukal ng walang hanggang pag-ibig na binuksan sa katauhan ninyo! Manalangin kayo nang mataimtim at napakadalas na nawa’y palakasin kayo ng Diyos ng napakalakas sa pamamagitan ng kalakasan at kapangyarihan ng Banal na Espirito Niya sa katauhan ninyo, para, nang si Kristo’y nananahan sa inyo, maging naka-ugat at nakatanim kayo nang napakalalim sa pag-ibig. At ipamuhay ninyo ngayon ang pang araw-araw na buhay ninyo, sa mga tahanan ninyo, sa lahat ng mga pakikisalamuha ninyo sa mga tao, sa mga trabaho at pinagtratrabahuhan ninyo, sa mga eskuwelahan ninyo, bilang isang buhay ng Banal na pag-ibig! Ang mga pamamaraan ng pag-ibig ay napaka-gentle o napaka-hinahon at maka-langit, na maaaring hindi ninyo agad maramdaman at matunan kaagad nang sa isang karanasan lang iyon. Pero maging of good courage kayo...huwag kayong manghina! Maniwala at manampalataya lang kayo sa kapangyarihang gumagalaw at nagtratrabaho sa inyo, at isuko ninyo ang mga sarili ninyo sa paggalaw at pagtratrabaho ng pag-ibig, at siguradong-siguradong matatamo ninyo ang tagumpay!

Ang pananampalatayang nagtratrabaho sa pamamagitan ng pag-ibig---kay Kristo-Hesus, wala nang meron kundi ito. Hayaan ninyong maisiksik ko sa mga utak ninyo ang mensaheng ito, pati na doon sa mga hindi pa kailanman o nag-uumpisa pa lang na maka-isip na magtrabaho para sa Panginoong Diyos. Makinig kayong mabuti at matama!

Utang ninyo ang lahat-lahat sa pag-ibig ng Diyos! Ang kaligtasang natanggap ninyo ay pag-ibig na lahat! Ang tanging nasa ng Diyos ay ang mapuno Niya kayo ng pag-ibig Niya. Para sa sarili Niyang kasiyahan, para sa inyong kaligayahan, para sa pagliligtas ng mga tao. Ngayon, tatanungin ko kayo, HINDI BA NINYO TATANGGAPIN ANG NAPAKAGANDA AT NAPAKADAKILANG ALOK NA ITO NA MAGING PUSPOS NA PUSPOS AT PUNONG-PUNO NG PAG-IBIG NIYA? Oh, lumapit kayo ngayon at ibigay na ninyo nang buong-buo ang buhay at puso ninyo sa kaligayahan at kasiyahan at paglilingkod ng pag-ibig Niya. Paniwalaan ninyong ang bukal ng pag-ibig ay nasasa-inyo...magsisimulang dumaloy iyon habang nagbubukas kayo ng madadaluyan niyon sa pamamagitan ng mga gawain o trabaho ng pag-ibig. Anumang trabaho para sa Diyos ang susubukan ninyong gawin, pagsumikapan at hanapan ninyong malagyan ng pag-ibig iyon. Manalangin kayo para sa isang espirito ng pag-ibig. Ibigay ninyo ang mga sarili ninyong mamuhay ng isang buhay ng pag-ibig...na isipin ninyo kung papaano ninyo maiibig at mamamahal ang mga nasa paligid ninyo, sa pamamagitan ng pananalangin para sa kanila, sa paglilingkod sa kanila, sa pagsisikap para sa mga kapakanan nila, mapa sa ispirituwal o temporal man. “FAITH WORKING BY LOVE IN CHRIST-JESUS, THIS ALONE AVAILETH MUCH!” (May karugtong)

Devotional Series @Lenten Season: PAGGAWA PARA SA DIYOS (Part A)

Blogger's Note: As Lenten is fast-approaching, I would like to feature a series of Tagalog Devotionals here in my Blog, authored by fellow Christian journalist Bro. Dave Chavarria. All for His glory!




MAGTRABAHO KA, DAHIL TRUMATRABAHO ANG DIYOS SA IYO!
Philippians 2:12-13

Nakilala na natin kung ano talaga ang kaligtasan, na iyo’y ang pagiging sariling lalang tayo ng Diyos, na nilalang Niya tayo kay Kristo-Hesus para sa mabubuting mga gawa. Nagtapos tayo noong nakaraan sa hamong, bilang isa sa pinakang kinakailangang elemento niyon, lahat ng mga nakatalagang mga mabubuting mga gawang inihanda na ng Diyos bago pa man tayo ipinanganak, ay dapat nating lakaran! Sa kaisipang iyon, makikita at maliwanag na mauunawaan natin ang totoo at buong kahulugan ng teksto natin. Trabahuhin ninyo ang sarili ninyong kaligtasan, nang naaayon sa gustong mangyari ng Diyos...isang paglakad sa lahat ng mga mabubuting mga gawa na inihanda Niya para sa inyo! Pag-aralan ninyong mabuti para malaman ninyo kung ano talaga ang kaligtasang inihanda ng Diyos para sa inyo, lahat ng mga ibig Niyang mangyari at ginawa Niyang posible para maligtas kayo, at trabahuhin ninyo iyon nang may pagkatakot at panginginig o fear and trembling. Hayaan ninyong ang kadakilaan o greatness nitong Divine o maka-Diyos at pinakabanal na buhay, na nakatago kay Kristo, ang sarili ninyong impotence o kawalan ng kakayahan, at ng mga teribleng panganib at tuksong mga nakaharap at kakaharapin ninyo, ang magpatrabaho sa inyo nang may pagkatakot at panginginig.

Pero, ang pagkatakot namang iyon ay hindi dapat na maging dahil sa unbelief o pagkawala nang pananampalataya at paniniwala, ni ang panginginig nama’y nang dahil sa panghihina o discouragement, DAHIL, ang Diyos ang Siyang nagbibigay sa inyo ng pagnanasa at kakayahang maisagawa ang Kanyang kalooban! Naririto ang sekreto ng isang kapangyarihang sapat na sapat para sa lahat ng mga trabahong gagawin natin, pati na rin ang sekreto ng perpektong kaseguruhan at pag-asa o perfect assurance na magagawa natin ang lahat ng mga tunay na gusto ng Diyos na gawin natin. Nagtratrabaho ang Diyos sa atin, “both to will and to work”... “nagbibigay sa inyo ng pagnanasa at kakayahang maisagawa ang Kanyang kalooban”! Una, “to will” o “magnasa”: Nagbibigay Siya sa inyo ng insight, o nagtatanim Siya sa isip ninyo ng mga bagay-bagay sa mga kung ano-ano ang kinakailangang mga gawin, mga pagnanasang nagpapatrabaho nang may ibayong kasiyahan, hindi matitinag na layunin ng pagnanasang magtrabaho na nagpapagalaw sa katauhan natin at pinapaginghanda iyon at sabik na sabik na magtrabaho. At pagkatapos ay, “to work”, pinapagtrabaho. Hindi Siya nagtratrabaho sa atin para magnasa tayong magtrabaho, at pagkatapos ay iiwan na lang Niya tayo para gawin ang lahat nang sa sarili lang natin. Kasi, maaari ngang nakita ng pagnanasa natin at tinanggap niyon ang trabahong itinanim Niya sa isip natin para gawin, pero kulang naman ang kakayahan natin para makagawa. Sa binagong “will” o pagnanasang nakasulat sa Romans 7, ang tao ay nasisiyahan sa Kautusan o Batas ng Diyos, pero wala naman siyang kakayahang gawin o magampanan iyon, hanggang sinabi sa Romans 8:2-4 na sa pamamagitan ng batas ng Espirito ng Buhay kay Kristo-Hesus, pinalaya na siya sa ilalim ng batas ng kasalanan at kamatayan, kaya ang unang tanong ay...maaari bang maganap ang katuwiran ng batas sa kanya, bilang isang taong lumalakad at nabubuhay hindi nang naaayon sa laman kundi nang sa Espirito? (READ PASSAGES FROM ROMANS 7 AND ROMANS 8)

Isang napakatinding dahilan ng kabiguan ng mga mananampalataya sa mga trabaho nila para sa Diyos ay dahil sa kapag iniisip nilang merong ibinigay sa kanilang pagnanasa o will ang Diyos, ay iniisip nilang gampanan ang trabahong iyon nang naaayon sa kakayahan ng pagnanasa nilang iyon. Hindi nila kailanman natutuhan ang aral na dahil nilalang tayo ng Diyos kay Kristo-Hesus para sa mga mabubuting gawa, at matagal nang nakahanda ang mga mabubuting mga gagawing iyon sa kapamaraanang dapat nating lakaran, kinakailangang Siya at talagang Siya lang, ang mismong gumawa o magtrabaho ng lahat ng mga iyon sa atin! PUMAPAPEL SILANG DIYOS! Hindi nila kailanman pinakinggan ang tinig na nagsasalita sa kanilang, “ANG DIYOS ANG PATULOY NA GUMAGAWA NG LAHAT SA INYO”!

Naririto sa atin, ang isang pinakamahalaga, pinakamalalim at pinaka-espirituwal sa lahat ng mga katotohanang nakasulat sa Bibliya---ang walang patid at nagpapatuloy na operasyon o pagtratrabaho ng Pinaka-Makapangyarihang Diyos sa puso at buhay nating lahat. Bilang pagkilala sa tunay na nature o kalagayan ng Diyos, bilang isang Spiritual Being o kalikasang-Espiritong hindi nakatigil o namamalagi sa iisang lugar o dako lang, kundi nasasa-lahat ng dako o kahit na saan man, walang makakapagkaroon ng isang espirituwal na buhay kung hindi iyon ina-upheld o sinusuportahan ng personal Niyang indwelling o pamumuspos Niya!

Hindi nang walang napakamalalim na kadahilanang sinasabi ng Bibliya na, nagtratrabaho Siya sa lahat! Hindi lang sa Panginoong Hesu-Kristo ginawa ang lahat ng mga bagay bilang ang Una nila, at sa Kanya bilang ang wakas nila, kundi rin sa pamamagitan Niya, na Siyang tanging nagmementena o humahawak o nangangalaga sa kanila.

Sa Taong si Kristo-Hesus, ang pagtratrabaho ng Diyos-Ama sa Kanya ang siyang pinanggagalingan ng lahat ng mga ginawa Niya. Sa bagong tao, na nilalang na bago kay Kristo-Hesus...tayo iyon, ang walang patid na pag-depende o pag-asa natin sa Ama ang pinakamataas na pribilehiyo natin at tunay na nobility o dignidad natin. Ito ang tunay at totoong fellowship o pakikipag-isa o pakikipag-kaibigan sa Diyos: “ANG DIYOS ANG MISMONG NAGTRATRABAHO O GUMAGAWA SA ATIN PARA MAGNASA AT GUMAWA! GOD HIMSELF IS WORKING IN US TO WILL AND TO DO!”

Pagsumikapan nating pag-aralan ang tunay na sekreto ng paggawa o pagtratrabaho para sa Diyos. Hindi iyon kagaya ng iniisip ng karamihan, na gawin natin ang lahat nang makakaya natin at pagkatapos ay ipasa-Diyos na natin ang ibang hindi natin kaya…we do our best, and then leave God to do the rest! MALI IYON! BY NO MEANS! Dapat ay ganito: na alam nating ang pagtratrabaho ng Diyos ng kaligtasan Niya sa atin ang sekreto ng pagtratrabaho o paggagawa natin niyon…we know that God’s working His salvatin in us is the secret of our working it out! Kasama sa kaligtasang iyon ang bawat trabahong kinakailangan nating trabahuhin o gawin. Ang pananampalataya sa pagtratrabaho ng Diyos sa atin ang sukatan ng kakayahan o kalakasan nating magtrabaho para sa Kanya nang epektibo o matagumpay. Ang mga pangakong, “According to your faith be it unto you”, at “All things are possible to him that believeth”, ay may ganap na mga aplikasyon o mapaggagamitan dito. Mas malalim ang pananampalataya at paniniwala natin sa paggawa o pagtratrabaho ng Diyos sa atin, mas malaya at mas masagana ang pagtratrabaho ng kapangyarihan Niya sa atin, at mas tunay at napakamabunga ang magiging mga kalalabasan ng pagtratrabaho natin!

Hayaan ninyong tanungin ko kayo…lalong-lalo na kayong mga manggagawa ng Panginoon sa ubasan Niya: “Tunay na bang napaniwalaan na ninyong ang tanging kapangyarihan ninyong magawa ang trabaho ng Diyos ay bilang isang taong nilalang kay Kristo-Hesus para sa mabubuting mga gawa, bilang isang taong kung saan nagtratrabaho ang mismong Diyos para magnasa at gumawa? Naisuko na ba ninyo ang mga sarili ninyo na maghintay sa gayong klase ng pagtratrabaho? Nagtratrabaho ba kayo nang dahil sa alam ninyong nagtratrabaho ang Diyos sa inyo? Huwag ninyong sabihing ang mga pananalitang ito ay napakataas. Totoo ngang ang pag-aakay sa mga batang kaluluwa kay Kristo ay napakataas para sa atin, pero kung mamumuhay tayong parang mga batang paslit, sa paniniwalang tratrabahuhin ng Diyos ang lahat sa atin, siguradong-siguradong gagawin natin ang mga trabaho Niya sa Kanyang kapangyarihan. Ipanalangin ninyong napakataimtim na matutuhan at magampanan ninyo ang aral na, sa lahat ng mga gagawin at tratrabahuhin ninyo: “MAGTRABAHO KA, DAHIL TRUMATRABAHO ANG DIYOS SA IYO!”

Sa pagtatapos, una, palagay ko’y nagsisimula na nating maramdaman na ang espirituwal na kamalayan ng dakilang katotohanang, “GOD WORKETH IN YOU”…“PATULOY NA GUMAGAWA ANG DIYOS SA IYO”, ang kung ano ang napakalaking pangangailangan ng lahat ng mga manggagawa!

Pangalawa, gusto kong iwan sa inyong mapagbubulay-bulayan na ang Banal na Espirito ang pinakamatinding kapangyarihan ng Diyos, na nananahan sa mga mananampalataya para sa buhay at para sa pagtratrabaho. Hilingin ninyong napakataimtim sa Diyos na ipakita Niya sa inyo iyon, na sa lahat ng mga paglilingkod natin, ang unang-unang pagsumikapan natin ay dapat ang araw-araw na renewing o pagpapanariwa ng Banal na Espirito!

Pangatlo, tuparin at sundin natin ang utos na mapuno ng Banal na Espirito. Maniwala sa Kanyang indwelling. Maghintay para sa Kanyang pagtuturo. Sumuko sa Kanyang pangunguna. Manalangin para sa makapangyarihan Niyang pagtratrabaho. At mamuhay sa Espirito!

At pang-apat, anong katinding kapangyarihan ng pagtratrabaho ng Diyos na nasasa-atin na kayang-kaya nating magawa! Kaya lang, magbigay-daan tayo sa kapangyarihang iyon na nagtratrabaho sa atin! (Itutuloy)

Forum 4 : 2nd Batch of ICCM Graduates Under CHED-Accreditation

ICCM Chapel, 13 March 2010. Seven candidates for graduation were honored today in a simple commencement exercises held at the ICCM campus. They are Roldan D. Anonuevo, Armando R. Avenido, Jr., Melendre B. Bornalo, Ronillo P. Cruz, Rene S. Gaytano, Ma. Cherie Ann A. Tuliao, and Edezel S. Vedeja. Everybody, except Mr. Avenido, Jr. who was conferred with Bachelor in Christian Service (major in Outreach), received Bachelor of Theology degree, with majors in Education and Ministry. The graduation theme was “Ready to Serve”, a denotation of the graduates’ readiness to enter into the field of mission.


Guest speaker was Prof. Ian Stomp, chair of Kingdom’s Ambassador (USA), the ICCM’s major donor and partner in running this bible college. Another guest professor from America, Prof. Jeff
Chamberlain also graced this occasion. ICCM academic dean Ross Wissmann took the lead in the graduation ceremonies, while Music Department chair Dr. Cheryl Wissmann took care of the choral ensemble rendition during the ceremony, with the unique ICCM Prime Chime, the college’s version of Philippine’s famous Pangkat-Kawayan. ICCM president Prof. Arthur Santiago also spoke during graduation, while this reporter in his capacity as ICCM-BOT chair did the conferral of degrees among the seven graduates.

The graduation ceremonies were capped through a simple lunch fellowship for some 150 total attendees. (JSF)

Forum 3: Bonding Moments with GE@Davao

To take advantage of my official trip/business in Davao City, this blogger looked into meeting frat-brethren in the area, as membership to this fraternal organization has been part of my lifestyle. Of brethren I initially contacted, it was young brod, Eman Evangelio who expressed brotherly zealousness of having brief bonding moments while in the city.

Earlier in the PMCP conference, I spotted a few brods like Bro. Reyson Raymundo, Sis. Myleen R. Corpuz (ISU), Bro. Toto and Sis. Beth Paner (UPLB), and a long-time brod/colleague from UPLB Bro. Boni Cayabyab (who insisted me to join him at his room at Grand Regal Hotel, gratis et. al). (I stayed for my first 2 nights in Davao at DA-BAI Guesthouse in Wireless, Davao, being on a budget trip ;-D)

Thus, on my last night in Davao, we, GE group decided to dine in the famous seafood resto called Luz Kinilaw, where I met some 7 brethren. Others took dinner somewhere as they got invitation from professional colleagues in the area. After dining, the group led by host brethren took us to a place called Victoriano's where a live band played with singers, a really perfect venue to relax while bonding together. As most of us were already connected online, we talked nothing but the frat issues in the GE sites. The Oct. 22 - 24, 2010 3rd GE NatCon was also talked about, as the venue is close to Davao, and many brethren may be able to attend. Bro. Omie Sandrejas of UP Mindanao joined the night, but leave ahead of us because of his work the following day. Bro, thanks for sharing your blessings to our group, it was greatly appreciated.

Unexpectedly, a man who introduced himself as "Falcon" member approached us, after hearing a song dedicated to the Gamma Epsilon Fraternity. (Customers at V-Place were free to dedicate or make announcement through the leader of the band). After some exchanges of pleasantries, it was learned that the man (sorry, no one got his name) is a municipal councilor of Baruella, Compostella Valley, and an alumnus of Univ. of Mindanao (Davao City).

In Davao, curfew (among establishments) is until 2 AM. . . and my gosh, I was the last one to leave the place. (I kept on waiting for Bro. Boni, my roomate, to follow, only to know that he was already fast asleep, lol.) Regardless, it was another memorable night in the life of Gamma Epsilon @ Davao. Pax et bonum! (Bro. Josh Blogs)

Forum 2: PMCP 41st Anniversary and Annual Scientific Conference

Agriculture-based scientific conference on pest management was conducted in Waterfront Hotel, Lanang, Davao City on 9-12 March, 2010 under the auspices of the Pest Management Council of the Philippines (PMCP), as co-sponsored by Bioversity International (BI) and the Department of Agriculture, Region 9 (DA-RFU IX).

This year's theme of the conference is Biodiversity Conservation through Science-based Pest Management, as jointly organized by PMCP's constituent associations like Philippine Phytopathological Society (PPS), Weeds Science Society (WSS), Philippine Association of Entomologists, Inc. (PAE), Pest Control Association of the Philippines (PCAP), Crop Protection Association of the Phils. (CPAP), and the Phil. Integrated Crop Management Association (PICMA).

As in previous conferences, some papers were presented in the Plenary Sessions, others were on Concurrent Sessions and via Poster presentations. Fellowship and banquet nights were also scheduled as venue of exchanges between and among professional colleagues.

Pests as academically defined are composed of insects and mites, fungi and similar micro-organisms, weeds, and vertebrate pests like rodents. And the entire concepts, state and directions in pest management were tackled in this forum as these relate to one of the burning issue of this time, biodiversity conservation.

Photo collage above speaks for itself the highlights of this PMCP scientific conference. (JSF Blogs)