Increasing Attendance@STCC; Bro. Noel Jimala Succumbs to Stroke

Recently, it is observed that the Sunday celebration's attendance in the Church of Christ at Sto. Tomas/CLSU is increasing than ever. Today, our Church attendance almost doubled to more than 50 (than the previous 20 - 30). This can be attributed to the workings of the Holy Spirit and the home bible study sessions of Bro. Migs Nad and Sis. Rose Falla, co-leaders in this local congregation. For this development, all praises be to God as we continue to proclaim the Gospel in this part of the country.

Meanwhile, this blogger just received a sad news that Bro. Noel Jimala, a well-known preacher in the (CoC) Christian circle, lost to a 3rd-time heart stroke at the Perpetual Help hospital, as texted by Bro. Aldrin Roco. This (SUNBEAM) ministry group bereaves for the lost of a dedicated servant, yet celebrate with him in the joyous welcome to His Creator. Bro. Jimala has indeed fought the good fight, finished the race, and kept the faith (II Timothy 4:7). To God be the glory. (JSF Blogs)

Final Day of the Weeklong Filipino Devotionals by Bro. Dave Chavarria

Larawan: Ang may akda (Bro. Dave Chavarria, huling kanan) kasama ng ilang kaibigan at Senador Ping Lacson.

SATURDAY: NILALANG NA BAGO KAY KRISTO PARA SA MABUBUTING GAWA!

Ephesians 2:8-10

Nailigtas tayo, hindi nang dahil sa mga mabubuting gawa, KUNDI PARA SA MGA MABUBUTING GAWA! Anong laking pangangailangang makilala at maintindihan ang napakalaking kaibahan ng dalawang iyon para sa ikakalusog ng buhay-Kristiyano! Hindi nang dahil sa kahit na anong mga mabubuting ginawa natin, bilang ang pinanggalingan kung saan nagmumula ang kaligtasan, na naligtas tayo. Kundi para sa mabubuting mga gawa, bilang bunga at kinalabasan ng kaligtasan, bilang bahagi ng trabaho ng Diyos sa atin, ang siyang iisang bagay kung bakit nilalang tayo ulit na mga bagong tao. Kung walang halaga o kabuluhan ang mga gawa natin sa pagtamo natin ng kaligtasan, gayon naman kawalang-katapusan ang kabuluhan at kahalagahan at kalaki ng mga iyon sa kung para saan tayo nilalang at inihanda ng Diyos. Pagsumikapan nating panghawakan ang dalawang katotohanang ito sa kanilang tunay na ispirituwal na kahulugan. Mas malalim ang kompiyansa at paniniwala natin na naligtas tayo, hindi nang dahil sa mga gawa, kundi ng dahil sa grace o kahabagan lamang ng Diyos, mas malakas at mas matindi ang maibibigay at mapapakita nating patunay na naligtas nga tayong talaga PARA SA MABUBUTING GAWA O PARA GUMAWA NG MABUBUTI!

Hindi nang dahil sa inyong mga ginawa, dahil mga sarili kayong likha ng Diyos! Kung ang mga nagawa ninyo ang nakapagligtas sa inyo, wala nang pangangailangan pa sa katubusan natin. Dahil sa ang lahat ng mga gawa natin ay makasalanan at walang bisa o walang halaga, nagsumikap ang Diyos na lalangin tayo ulit--kaya tayong ngayon ay mga sarili na Niyang mga gawa, at lahat ng mga mabubuting gawang ginagawa natin ay mga sariling gawa rin Niya. Sa sarili Niyang gawa, nilikha Niya tayong bago sa pamamagitan ni Kristo-Hesus. Sobrang ganap ang kasiraang nagawa ng kasalanan, na kinakailangang ulitin ulit ng Diyos ang paglalang sa sangkatauhan kay Kristo-Hesus. Sa Kanya, at higit sa lahat sa pagka-buhay Niyang mag-uli mula sa mga patay, nilalang Niya ulit tayong mga bago, mula sa Kanyang wangis o larawan o image, tungo sa wangis o kagaya ng buhay kung papaanong namuhay si Kristo. Sa kapangyarihan ng buhay at pagka-buhay Niyang mag-uli sa mga patay na iyon, makakaya na natin, at akmang-akma na tayong gumawa ng mga mabubuting mga gawa. Gaya ng mga mata natin, dahil sa nilalang ang mga iyon para sa liwanag, na akmang-akma para sa disenyo para doon sa trabahong iyon, gaya rin ng sanga ng puno ng ubas na nilalang para magbunga ng mga ubas, na ginagawa rin nang natural ang trabaho niya, tayo rin naman na mga nilalang kay Kristo-Hesus para sa mga mabubuting gawa, ay makakaasa at makakaseguro na isang banal na kapasidad para sa mabubuting mga gawa ay ang pinaka-batas ng pagkakalalang sa atin. Kung malalaman, kikilalanin at paniniwalaan lang natin ang kapalaran o destiny nating ito, kung ipapamuhay lang natin ang buhay natin kay Kristo-Hesus, gaya nang pagkakalalang nating mga bago na sa Kanya, magiging napakabunga nating saganang-sagana sa bawat mabubuting mga gawa!

Nilikhang bago para sa mabubuting gawa, na itinalaga na ng Diyos para sa atin noon pa mang una, para maipamuhay natin! Naihanda na tayo para sa mga trabaho natin, at ang mga tratrabahuhin natin ay naihanda na para gagawin na lang natin. Para maunawaan ito, ay pag-isipan ninyo kung papaanong bago pa man maipanganak ang mga lingkod ng Diyos noong araw na sina Moses at Joshua, Samuel at David, Peter at Paul, para sa mga trabahong inihanda at plinano na Niya para sa kanila, at itinalaga at hinati-hati na Niya ang mga trabahong iyon para sa bawat isa sa kanila. Ang pinakamahinang miyembro o bahagi ng katawan ay patas o pantay na inaalagaan ng Pangulo gaya rin ng pinakamalakas. Inihanda ng Diyos-Ama para sa mga pinaka-aba sa mga anak Niya ang mga trabaho nila katulad din ng mga ibinibilang Niyang mga tagapanguna. Para sa bawat anak Niya, meron Siyang isang plano para sa buhay nila, na merong trabahong ibinahagi Niya nang naaayon lang sa kapangyarihan, kahabagan o grace na ibinigay Niya na sapat na sapat na naaayon sa trabahong inilaan Niya. Kaya naman, kasing lakas at kasing linaw ng katuruang, kaligtasan hindi nang dahil sa mabubuting nagawa, ang counterpart niyang, kaligtasan para sa mabubuting gawa, dahil nilalang tayo ng Diyos na mga bagong nilalang para doon, at inihanda pa tayo para sa mga iyon!

Kaya kinokumpirma o pinapatotohanan ng mga Nakasulat ang dalawang aral natin sa seryeng ito, na nasang maipaunawa sa inyo. Una, na ang mabubuting mga gawa ay ang tanging layunin ng Diyos para sa bagong buhay na ibinigay Niya sa inyo, at kinakailangang iyon din ang maging tanging layunin ninyo! Dahil ang bawat tao ay nilalang para sa trabaho, at nabigyan ng mga kinakailangang mga kakayahan at kapangyarihan, at makakapamuhay lang ng isang tunay, tama at napakalusog na buhay-Kristiyano sa pamamagitan ng pagtratrabaho o paggagawa, kaya naman ang bawat mananampalataya’y nabubuhay para gumawa ng mga mabubuting mga gawa, para sa mga gawang iyon, ang buhay niya ay maging perpekto, ang mga kapwa-tao niya’y mapagpala, at ang Diyos-Ama niyang nasa langit ay mabigyan ng pinaka-mataas na kapurihan. Tinuturuan natin ang lahat ng mga anak natin nang nasasa-isip natin na kinakailangan silang magtrabaho sa mundong ito: kailan kaya naman matututunan ng Iglesya na ang pinakamalaking trabaho niya ay ang turuan at sanayin ang bawat mananampalataya na ibigay ang bahagi niya sa dakilang trabaho ng Diyos, at maging napakasaganang namumunga ng mga mabubuting mga gawa kung saan siya’y nilikhang bago? ANG PROBLEMA, NAPAKASIPAG NA MAGTURO NG PASTOR, AYAW NAMANG KUMILOS NG MGA TUPA! PAKINIG LANG NANG PAKINIG, HINDI NAMAN GINAGAWA ANG NAPAPAKINGGAN NIYA! Sana’y pagsumikapan nating unawain at isa-puso ang malalim na ispirituwal na katotohanan sa mensaheng, “Nilalang kay Kristo-Hesus para sa mabubuting gawa, na inihanda na ng Diyos noon pa mang una” para sa bawat isa, at naghihintay magpa-hanggang ngayon na gawing kaganapan ng mga mananampalataya!

Ang pangalawang aral--na ang paghihintay sa Diyos ang tanging pinakamalaking bagay na kinakailangan nating lahat, kung, gagawin natin ang mga mabubuting mga gawang inihanda na para sa atin ng Diyos. Isa-puso natin ang mga Salitang ito sa Banal nilang kahulugan: ”Tayo’y mga sariling lalang ng Diyos. Hindi isang minsanang gawa lang noong nakaraan, kundi sa isang patuloy at nagpapatuloy na proseso at operasyon. Nilalang tayo para sa mabubuting gawa, bilang isang dakila at pinakamataas na pamamaraan ng pagpupuri sa Diyos. Ang mga mabubuting mga gawa ay nakahanda para sa bawat isa sa atin, para maipamuhay natin. Ang pagsuko at at pag-asang lubos sa paggawa o pagtratrabaho ng Diyos sa inyo ang tanging pangangailangan ninyo. Pag-isipan natin at kunsiderahin nang malalim ang kung papaanong ang pagiging mga bagong nilalang natin para sa mga mabubuting mga gawa ay na kay Kristong lahat at nananahan sa Kanya, naniniwala sa Kanya, at makikita ninyo, na ang paghahanap sa kalakasan Niya lang, ay magiging ang hinahanap-hanap at makakasanayan na ng mga isip at kaluluwa natin. Ang mga salitang, “NILALANG PARA SA MGA MABUBUTING MGA GAWA!”, ay ipapakita sa atin kaagad ang Banal na utos at ang sapat na sapat na kapangyarihan at kakayahang makapamuhay ng isang buhay na napakasaganang nagbubunga ng mga mabubuting mga gawa.

Idalangin natin sa Banal na Espirito na hayaan Niyang tumimong napakalalim ng tunay na kahulugan ng mga salitang ito sa buong kamalayan natin: “Nilalang kay Kristo para sa mabubuting mga gawa! Sa liwanag ng katotohanang iyon, matututuhan nating anong napakaluwalhating kapalaran, anong walang katapusang obligasyon, at anong perpektong kapasidad ang nasasa-atin! (Bro. Dave Chavarria)

Day 5 & 6 of Filipino Devotional Series By Bro. Major Dave Chavarria, PA

THURSDAY: ANG DIYOS-AMANG NANANAHAN SA AKIN ANG GUMAGAWA

John 5:17-20; 14:10

Nagkatawang-tao ang Panginoong Hesu-Kristo para maipakita Niya sa atin kung ano dapat ang tunay na tao, kung paanong ginusto ng Diyos-Ama na mamuhay at gumawa sa tao, at kung papaanong masumpungan ng tao ang buhay niya at gawin ang trabaho niya sa Diyos. Sa mga pananalitang iyon ng Panginoong Hesus, binuksan Niya ang inner mystery ng buhay Niya, at ipinakita at ipinakilala sa ating mga tao ang kalikasan at pinakamalalim na sekreto ng Kanyang paggawa. Hindi Siya naparito sa mundong ito para gumawa kapalit ng Ama, kundi upang ipakilala sa ating lahat na ang Ama ang patuloy gumagawa sa atin…gaya ng sinasabi Niyang: “Ang Aking Ama’y patuloy sa paggawa kahit na magpasa-hanggang ngayon!”
Ang ginawa ng Panginoong Hesus ang naging bunga, ang makalupang larawan o anino o earthly reflection ng Amang nasa langit na patuloy na gumagawa. At hindi iyon parang basta na lang nakita at ginaya lang ng Panginoon kung ano ang niloob o ginawa ng Ama, kundi, ayon na rin sa mismong sinabi Niya: “Ang Amang sumasa-akin ang gumaganap ng Kanyang mga gawain.”
Ginawa ng Panginoon ang lahat ng mga trabaho Niya nang sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos-Amang nananahan at gumagawa sa Kanya! Ganap na ganap at tunay na tunay ang pag-depende o pag-asa Niya sa Ama, na, sa pagpapaliwanag Niya ng mga iyon sa mga Hudyo, matitinding mga pananalita ang mga ginamit Niya! Tingnan ninyo ang mga sinasabi Niya sa John 5:19 at 30: (READ). Kasing literal ng katotohanang sinabi Niya, na totoo din naman sa atin, na sinabi Niya sa John 15:5 na: (READ), gayon din katotoo iyon sa Kanya! Kaya inamin Niyang: “Ang Amang sumasa-akin ang gumaganap ng Kanyang mga gawain.”

Nagkatawang-tao ang Panginoong Hesu-Kristo para maipakita Niya sa atin kung ano dapat ang isang tunay na tao, kung ano ang tunay na pakikipagrelasyon sa pagitan ng Diyos at nating mga tao, at kung ano ang tunay na pamamaraan ng paglilingkod sa Diyos at paggawa ng Kanyang trabaho. Noong sandaling nagawa na tayong mga bagong tao kay Kristo-Hesus, ang bagong buhay na tinanggap natin ay ang mismong buhay na nasasa Panginoong Hesus, at sa pamamagitan lang ng pag-aaral natin ng naging buhay Niya dito sa mundo natin makikilala at madidiskubre kung papaano tayo dapat na tamang mamuhay! Sa mismong mga bibig Niya’y nanggaling ang mga pananalita na nakasulat sa John 6:57 na: (READ). Dito’y makikita nating ang lubos na pag-asa o dependence Niya sa Diyos-Ama ang Batas ng pag-asa o dependence natin sa Kanya at ng Ama sa pamamagitan Niya!

Hindi ibinilang o tiningnan ni Kristong kaabahan o kababaan o kahihiyan ang hindi maka-kayang makagawa nang sa sarili lang Niya, na palagi na lang na ganap na umaasa sa Ama. Ibinilang Niya iyong Kanyang pinakamataas na kapurihan at karangalan, dahil sa ang lahat ng mga nagawa at ginagawa Niya ay ang mga gawa ng all glorius o pinakamapuring Diyos na nasasa-kanya! Kailan ba natin mauunawaan na ang maghintay sa Diyos, ang sumuko sa Kanya sa ganap na kawalan ng kalakasan, at hayaan Siyang gawin ang lahat sa atin, ay ang ating tunay na nobility o dignidad, at sekreto ng pinakamataas na mga gawain o highest activity? Tanging iyon lamang ang tunay na buhay-Anak o buhay-Kristo, ang tunay na buhay ng bawat anak ng Diyos. Habang ang buhay na gayon ay nakikilala at namementena o napapanatili, ang kapangyarihan para gumawa ay lalago, dahil ang kaluluwa ay nasa estado o nasasa-paguugaling kung saan ang Diyos ay makakagawa sa atin, bilang ang Diyos na ... “gumagawa para sa kanya na nangaghihintay sa Kanya!” Ang kaignorantehan o kakulangan ng kaunawaan o pagwawalang-bahala sa mga matinding katotohanang walang magiging tunay na paggawa para sa Diyos kundi habang gumagawa ang Diyos sa atin, at ng katotohanang hindi makakagawa ang Diyos sa atin nang ganap na ganap kung hindi tayo namumuhay nang ganap na ganap na naka-asa sa Kanya, ang eksplanasyon o dahilan ng pang buong mundong reklamo ng napakaraming mga manggagawang-Kristiyano na gawa sila nang gawa, pero kakaunti lamang ang nagiging resulta o bunga.

Ang revival na inaasam at ipinapanalangin ng marami ay dapat na magsimula muna dito: ANG PAGBABALIK NG MGA KRISTIYANONG MINISTRO AT MGA MANGGAGAWA SA TUNAY NILANG KINALALAGYAN SA HARAPAN NG DIYOS—KAY KRISTO AT GAYA NI KRISTO, isang ganap na ganap na pag-asa at patuloy at nananatiling paghihintay sa Diyos na gumawa sa kanila!

Inaanyayahan ko kayong lahat, lalong-lalo na ang lahat ng mga manggagawang-Kristiyano, matatanda man o mga bata pa, matatagumpay man o hindi, mga punong-puno ng pag-asa o punong-puno man ng pagkatakot, NA LUMAPIT AT MATUTUNAN SA PANGINOONG HESUS ANG LIHIM O SEKRETO NG TUNAY NA PAGGAWA PARA SA DIYOS: “Ang Aking Ama’y patuloy sa paggawa, at gayon din Ako. Ang Amang sumasa-Akin ang gumaganap ng Kanyang mga gawain!” Nangangahulugan ang Divine Fatherhood na ang Diyos ang lahat-lahat, at Siya ang nagbibigay ng lahat-lahat at Siya ang gumagawa ng lahat-lahat! Nangangahulugan naman ang Divine Sonship na patuloy na pag-asa o pagdepende sa Diyos-Ama, at ang pagtanggap sa bawat sandali, ng lahat-lahat ng mga kinakailangang kalakasan para sa Kanyang Trabaho. Pagsumikapan at pilitin ninyong unawain ang matinding katotohanang dahil sa “ang Diyos-Ama ang gumagawa ng lahat-lahat sa lahat”, ang tangi at nag-iisang pangangailangan ninyo ay...sa buong kapakumbabaan at kahinaan o kawalan ng kakayahan, na maghintay sa Diyos at ganap na ganap na magtiwala sa Kanyang paggawa. Matuto kayo doon na makakagawa lamang ang Diyos-Ama sa atin kung nananahan Siya sa atin--“Ang Amang sumasa-Akin ang gumaganap ng Kanyang mga gawain”. Palaguin ninyo ang banal na kamalayan ng nagpapatuloy na presensiya at pagka-lapit ng Diyos sa inyo, ng inyong pagiging templo o tahanan Niya, at ng Kanyang pananahan sa inyo. Ialay ninyo ang mga sarili ninyo sa Kanya para gawin Niya sa inyo ang lahat ng mga naisin Niya. At makikita ninyong ang paggawa o pagtratrabaho, sa halip na maging balakid, ay maaaring maging ang pinaka-matindi o pinaka-dakilang mahihita o insentibo o magiging bunga sa isang buhay ng pakikipag-kaisa at ganap na ganap na pag-asa o child-like dependence.

Sa umpisa ay maaaring lumitaw na ang paghihintay sa Diyos para gumawa ay makakapigil sa inyong gawin ninyo ang gawain ninyo. Maaari nga--pero para lang madala ang mas malaking pagpapala, kapag natutunan na ninyo ang aral ng pananampalataya o lesson of faith, na umaasang ganap sa Kanyang paggawa kahit na hindi ninyo nararamdaman ang paggawa Niyang iyon. Maaaring magawa ninyo ang inyong trabaho sa kahinaan at ibayong pangamba. Pero, malalaman at matutuklasan ninyong ang lahat ng iyon, ay ang kagalingan o excellency pala ng kapangyarihan ng Diyos at hindi natin! Habang nakikilala ninyo ang mga sarili ninyong ganap na ganap at ang Diyos din na ganap na ganap, makukuntento na kayong dapat at kinakailangan palang--- ang kalakasan pala ng Diyos ang gawing ganap sa ating mga kahinaan!

FRIDAY: MAKAKAGAWA KA NANG MAS HIGIT PA! John 14:12-14

Sa mga pananalita ng Panginoong Hesus na, “Ang Amang nananahan sa Akin ang patuloy na gumagawa”, inilabas at ipinakilala na Niya ang sekreto Niya at ng lahat ng Banal na paglilingkod--ang pagsuko ng tao ng sarili niya para sa Diyos na manahan at gumawa sa kanya. Sa ipinangako na ngayon ng Panginoong, “Lahat ng mga naniniwala at nananampalataya sa Akin, ang mga gawang gagawin Ko, ay gagawin din nila”, ang batas ng Banal na paggawa ay nananatiling hindi nagbabago. Sa atin, gaya rin sa Kanya, maaaring masabi ng isang taong libong beses nang higit kaysa Kanya na, kailangang maging: ANG DIYOS NA NANANAHAN SA AKIN ANG SIYANG GUMAGAWA NG MGA GAWA. KAY KRISTO AT SA ATIN MAN, IYON AY “ANG IISANG DIYOS NA GUMAGAWA NG LAHAT SA LAHAT!”

Kung papaano ito dapat, ay itinuturo sa atin sa mga pananalitang, “Siyang naniniwala at nananampalataya sa Akin”. Hindi lang para sa kaligtasan ang ibig ipakahulugan niyon, bilang isang Tagapagligtas sa kasalanan, kundi mas higit pa. Kasasabi lang Niya sa verses 10 at 11 na: (READ). Kinakailangan nating maniwala at manampalataya kay Kristo bilang Siya at kung saan patuloy at walang patid na gumagawa ang Diyos-Ama. Ang maniwala at manampalataya kay Kristo ay ang tanggapin Siyang ganap sa puso. Kapag nakikita natin ang Diyos-Amang gumagawang hindi mapaghihiwalay na nakakunekta kay Kristong Anak Niya, matututunan nating ang maniwala at manampalataya kay Kristo, at tanggapin Siya sa puso, ay ang tanggapin ang Amang nananahan sa Kanya at gumagawa sa pamamagitan Niya. Ang mga gawang dapat gawin ng mga tagasunod Niya ay hindi at imposibleng magawa sa ibang pamamaraan maliban sa sarili Niyang kapamaraanan!

Mas nagiging maliwanag ito mula sa kung ano ang idinugtong sa mga pananalitang iyon ng Panginoon na: “At makakagawa pa siya nang mas higit pa sa mga ginagawa Ko; dahil pupunta Ako sa Ama.” Kung ano-ano ang mga mas higit pang mga magagawang iyon, AY KITANG-KITA! Ang mga tagasunod noong Pentekostes, ay 3000 ang nabawtismuhan, at napakarami pa pagkatapos niyon ang naidagdag sa Iglesya at sa Panginoon; si Phillip sa Samaria, kasama ang buong lungsod ay napuno ng kaligayahan; ang mga tao sa Cyprus at Cyrene, at pagkatapos doon, si Barnabas naman sa Antioch, na napakaraming mga tao ang tumanggap sa Panginoon at naidagdag sa Iglesya; si Pablo sa mga paglalakbay niya, at ang hindi mabilang at napangalanang mga lingkod Niya mula noon hanggang sa panahon natin ngayon, sa pangangalap ng mga kaluluwa, ay ginawa kung ano ang mas higit na ginawa ng Panginoon sa mga panahon ng Kanyang kababaan at kahinaan.

Ang dahilan kung bakit gayon ay nilinaw ng Panginoon sa sinabi Niyang: “Dahil pupunta Ako sa Ama.” Nang makapasok na Siya sa kaluwalhatian ng Ama, lahat ng kapangyarihan sa langit at dito sa lupa ay ibinigay nang lahat sa Kanya bilang ang Tagapagligtas natin. Sa isang pamamaraang mas maluwalhati pa kaysa sa dati, ang Ama ay gagawa sa pamamagitan Niya; at gagawa naman Siya, ang Panginoong Hesus natin, sa pamamagitan ng mga tagasunod Niya. Kahit na ang trabaho Niya sa lupa “noong mga panahon ng kahinaan ng laman”, ay nagmula sa isang kapangyarihang tinanggap mula sa Amang nasa langit, gayon din naman ang mga anak at tagasunod Niya, sa mga kahinaan nila, ay gagawin ang mga trabahong gaya nang sa Kanya, at mas higit pang mga trabaho sa gayon ding mga kaparaanan, sa pamamagitan ng isang kapangyarihang tinatanggap na mula sa langit. Ang Batas ng banal na pagtratrabaho ay hindi mababago kailanman: ang trabaho ng Diyos ay magagawa lang ng Diyos mismo! Yaon ay habang nakikita natin ito kay Kristo, at tanggapin Siya sa ganitong kapasidad at pagkakakilala, bilang Siyang sa, at sa pamamagitan Niya, na ginagawang lahat ng Diyos mismo ang lahat-lahat, at sa pagsuko nating ganap ng mga sarili natin sa Amang nagtratrabaho at gumagawa sa Kanya at sa atin, ay makakagawa tayo ng mga mas higit na mga trabaho at gawain kaysa sa Kanya!
Inilalabas ng mga sumunod na mga pananalita nang mas matindi pa ang mga dakilang katotohanang pinag-aaralan natin, na iyo’y ang Panginoon natin mismo ang gagawa ng lahat sa atin...SA ATIN at HINDI PARA SA ATIN, gaya rin ng ginawa ng Diyos-Ama sa Kanya; at ang tatayuan nating lahat ay dapat na maging eksaktong kung ano ang tinayuan Niya...katayuan ng isang buong ganap na pagtanggap at ganap na ganap na pag-asa o dependence. “Greater works shall he do, because I go to the Father, ang whatsoever ye shall ask in My name, that will I do.” Ikinukunekta ng Panginoong Hesus ang mas higit na matitinding trabahong dapat na gawin ng mga mananampalataya, kasama na ang pangakong gagawin Niya ang kahit na anong hilingin sa pangalan Niya ng mga mananampalataya. Ang pananalangin sa pangalan ni Hesus ang siyang magiging pagpapakita ng pag-aasa o pagdedependeng naghihintay sa Kanya para sa paggagawa o pagtratrabaho Niya, kung saan ibinibigay Niya ang pangakong: “Ano man ang hingin ninyo, gagawin Ko, sa inyo at sa pamamagitan ninyo”. At sa pagdagdag Niya ng mga pananalitang, “that the Father may be glorified in the Son”, “para mabigyan ng kapurihan at karangalan ang Ama sa pamnamagitan ng Anak”, ipinapaalala Niya sa atin kung papaanong nabigyan Niya ng kapurihan at karangalan ang Ama, sa pamamagitan ng ganap na pagsuko sa Kanya, para gawin at trabahuhin ang lahat ng mga trabaho Niya sa sarili Niya bilang Anak. Maski na sa langit ay patuloy pa ring bibigyan ng kapurihan at karangalan ng Panginoon ang Ama, sa pamamagitan ng pagtanggap mula sa Ama ng kapangyarihan, at sa pagtratrabaho Niya sa mga alagad Niya ng mga kung ano ang gagawin ng Ama. Ang nilalang o ang tao...TAYO, gaya rin naman ng Anak mismo, ay hindi makakapagbigay ng mas mataas na papuri at parangal maliban sa pagsuko ng lahat sa Kanya para gawin ang lahat-lahat. Hindi mabibigyan ng kapurihan at karangalan ng mananampalataya ang Diyos-Ama sa ibang paraan maliban nang sa pamamagitan ng Anak, sa pamamagitan ng isang ganap na ganap at walang patid na pagdepende sa Anak, kung saan gumagawa ang Ama, para makapag-usap at masabi sa atin at magawa sa atin ang lahat ng trabaho ng Ama. Kaya’t pakatandaan ninyo ang sinabi Niyang, “Ano man ang hingin ninyo sa pangalan Ko, ibibigay Ko”, at makakagawa kayo ng mga greater works o mas higit pang mga trabaho kaysa sa mga nagawa Ko!

Nawa’y pagsumikapan ninyong lahat na mga mananampalataya na matutuhan ang isang banal at pinagpalang aral. DAPAT KONG GAWIN ANG MGA TRABAHONG NAKIKITA KONG GINAGAWA NG PANGINOON KONG SI KRISTO: MAAARI PA NGANG MAKAGAWA AKO NG MGA MAS HIGIT PANG MGA TRABAHO HABANG NANANATILI AKONG NAKASUKONG GANAP SA KANYA NA ITINAAS SA TRONO O EXALTED ON THE THRONE, SA ISANG KAPANGYARIHANG WALA PA SA KANYA NOONG NANDITO PA SIYA SA LUPA: MAAARI AKONG MAKA-ASA SA KANYANG GUMAGAWA SA AKIN NANG NAAAYON SA KAPANGYARIHANG IYON! ANG IISANG PANGANGAILANGAN KO AY ANG ISPIRITO NG PAG-ASA AT PAGHIHINTAY, AT PANANALANGIN AT PANANAMPALATAYA, NA SI KRISTONG NANANAHAN SA AKIN AY GAGAWIN ANG MGA TRABAHO AT KAHIT NA MASKI ANO PA MAN ANG HINGIN O HILINGIN KO!
(Itutuloy)

Devotional Series in Filipino (Day 3 & 4)

Day 3 & 4

TUESDAY: KAPATID, GISING AT MAGTRABAHO KA NA! Matthew 21:28

May isang ama na may dalawang anak. Sa bawat isa sa kanila ay nagbigay siya ng utos na humayo at magtrabaho sa ubasan. Sumunod na humayo ang isa at ang isa ay hindi. Naibigay na ng Diyos ang utos at naibigay na rin Niya pati na ang kapangyarihan at kakayahan sa bawat anak Niya para gumawa sa ubasan Niya. SA ATIN! Pero nakakalungkot na karamihan sa ating mga anak Niya ay hindi gumagawa para sa Kanya at kitang-kitang napakaliwanag na ang mundong ito ay namamatay!

Sa lahat ng mga misteryong pumapalibot sa atin sa mundong ito, merong isang kakaiba at pinakang-hindi ko maintindihan! ANO IYON? – na pagkatapos ng mahigit na dalawang libong taon, ang pinakang-pangalan ng Anak ng Diyos ay hindi pa kilala sa mas malaking bahagi ng tao sa mundo. HINDI KO TALAGA MAINTINDIHAN! BAKIT?

Kunsiderahin ninyo ang ibig kong sabihin dito at kung ano ang kahulugan niyon. Para maibalik na muli ang winasak ng kasalanan, ang Diyos, ang Pinaka-Makapangyarihang Tagapaglikha, ay aktuwal na ipinadala dito sa mundong ito ang Bugtong na Anak Niya para ituro at ipakilala at ipakita sa mga tao ang patungkol sa pag-ibig Niya at dalhin sa kanila ang buhay Niya at kaligtasan! Nang gawin ng Panginoong Hesu-Kristong kabahagi ng kaligtasang iyon ang mga alagad Niya, at ang kaakibat na nadadala niyong hindi malirip na kaligayahan at kasiyahan, IYON AY SA EXPRESS UNDERSTANDING, o USAPANG MARANGAL, na ikakalat nila at ibabahagi o ipagsasabi o ituturo nila iyon sa ibang tao, at MAGING MGA ILAW NG BUONG MUNDO! Sinabi Niya ito sa kanila, para tayo, sa pamamagitan nila, ay maniwala, at TAYO NAMAN, NA MGA NANIWALA SA KANILA, NA MAY KAPAREHO RING KATAWAGAN O ATAS NA GAYA NILA, AY GAWIN DIN NATIN ANG MGA GINAWA NILA. NAGAWA NA BA NINYO IYON? Iniwan ng Panginoong Hesus ang mundong ito nang may tahasang atas na dalhin ang Mabuting Balita ng Kaligtasan sa bawat tao at turuan ang lahat ng mga bansa na ganapin ang lahat ng mga bagay na iniutos Niya! Kasabay niyon, ibinigay din Niya ang kaseguruhan na ang lahat ng kapangyarihan para sa trabahong iyon ay nasasa-Kanya, na lalagi din Siyang makakasama ng Kanyang mga lingkod, at sa pamamagitan ng Banal na Espirito Niya ay makakapagsaksi sila para sa Kanya hanggang sa dulo ng mundo. At ano, mga kabagis ko ang nakikita natin sa panahong ito? Matapos ang mahigit na dalawang libong taon, 66.66% o 2/3 pa ng sangkatauhan ang hindi pa nakakarinig at nakakakilala sa pangalan ni Hesus! At doon naman sa natitirang 33.34% o 1/3, ang mahigit pa sa kalahati ng mga iyon ay ignorante pa rin, na para bagang hindi pa sila kailanman nakakarinig!

Kunsiderahin pa ninyo kung ano ang kahulugan nito: Lahat ng mga milyon-milyong namamatay, kahit na pa sa ka-Kristiyanismuhan o mapa sa kamunduhan, ay mayroong isang interes, kahit na katiting na katiting lang, kay Kristo at sa Kaligtasan Niya, at mayroon din silang karapatan sa Kanya! Ang kaligtasan nila’y nakasalalay sa pagkakakilala nila sa Kanya! Mababago Niya ang buhay nila, mula sa isang buhay ng kasalanan at kalungkutan tungo sa isang buhay na may banal na pagsunod at makalangit na kaligayahan! May karapatan si Kristo sa kanilang lahat! Mapapasaya niyon ang puso Niya na lumapit sila sa Kanya para mapagpala Niya sila! PERO, ang mga iyon ay nakadepende sa serbisyo o pagtratrabaho ng mga lingkod Niya, na maging TAGAPAG-UGNAY para mapagkabit Siya at sila! PERO HANGGANG SA NGAYON, NAKAKALUNGKOT…WALA PA RIN SILANG GINAGAWA, SA MGA KUNG ANO-ANO ANG KINAKAILANGANG GAWIN, KUNG ANO-ANO ANG MAGAGAWA AT KUNG ANO-ANO ANG DAPAT NA MAGAWA!

Kunsiderahin din ninyo kung ano din ang kahulugan nito: Isang pagbubukas sa mata at isip natin kung ano ang kasalukuyang kalagayan ng Iglesya ng Panginoon! NAPAKARAMI SA MGA INAASAHANG MGA MANANAMPALATAYA (ITO’Y MULA DOON SA 33.34% NA SINABI KO KANINA) AY WALANG GINAGAWA SA PAGPAPAKILALA SA PANGINOONG HESU-KRISTO SA MGA KAPWA NILA! SA TANTIYA KO’Y MGA 85% SILA (85% NOONG 33.34%)! Sa mga natitirang 15%, 90% sa kanila ay kaunting-kaunti lang ang nagagawa, at ang kakaunting nagagawang iyon ay halos walang epekto, dahil sa kawalan ng buong pusong debosyon sa kakaunti na nga lang na ginagawa nila, na masasabing parang wala na rin silang nagagawang paglilingkod sa Panginoon. At sa natitirang 10% noong natitirang 15% naman, na buong-buong ibinigay at inilaan ang lahat-lahat ng mga sarili nila sa serbisyo para sa Panginoon, karamihan naman sa kanila’y masyadong abala sa trabahong pang-ospital na pagtuturo at paglilingkod sa mga may sakit at sa mga mahihina sa Iglesya, na ang kalakasang natitira sa kanila para sa agresibong trabaho, at paghayo sa mundo, ay grabe at teribleng nababawasan! KAYA NAMAN, KAHIT NA MAY NATAPOS NANG IBINIGAY NANG KALIGTASAN, AT ISANG MAPAGMAHAL NA TAGAPAGLIGTAS, AT ISANG IGLESYANG IBINUKOD PARA MAKAPAGDALA NG BUHAY AT PAGPAPALA SA MGA TAO, MILYON-MILYON PA RIN ANG PATULOY NA NANGAMAMATAY!

Wala nang mas titindi pang katanungan sa Iglesya at mas mahalaga pa kesa dito: ANO ANG MAGAGAWA PARA GISINGIN KAYONG MGA MANANAMPALATAYA PARA MAGISING KAYO SA KATOTOHANANG MAYROON CALLING O TAWAG SA INYONG MAGTRABAHO PARA SA DIYOS, AT MAIPAKITA SA INYONG PARA MAKAPAG-TRABAHO PARA SA KANYA, AT IALAY AT ILAAN NINYO ANG MGA SARILI NINYO BILANG MGA INSTRUMENTONG MAGAGAMIT NG DIYOS PARA MAGAWA NIYA ANG TRABAHO NIYA, AY ANG KINAKAILANGANG MAGING NUMERO-UNONG LAYON NG BUHAY NINYO?
Ang mga hindi pinapakinggang hinaing na palaging naririnig patungkol sa kawalan ng enthusiasm o interes para magtrabaho para sa kaharian ng Diyos sa bahagi ng mga karamihan sa mga Kristiyano, ang nakakapagparamdam sa atin na kinakailangan na nating kumilos na lahat! Walang tunay na pagbabagong magaganap sa mundong ito hangga’t ang katotohanan ay naipapahayag at natatanggap, na ang Batas ng kaharian ng Diyos ay: NA ANG BAWAT MANANAMPALATAYA AY MAMUHAY LAMANG, AT GANAP NA GANAP, PARA SA PAGLILINGKOD AT PAGTRATRABAHO PARA SA DIYOS!

Hindi iniwan ng amang tumawag sa dalawang anak niya na humayo sa ubasan niya at magtrabaho, ang pagpili, kung gaano kadami o kakaunti ang gagawin nila. Nakatira sila sa bahay niya, sila’y mga anak niya, umasa siya sa kung ano ang maibibigay nila sa kanya…ang oras at kalakasan nila! Umaasa ang Diyos natin sa ating lahat! Hangga’t hindi nauunawaan ng bawat anak ng Diyos na ibigay ang buong puso niya sa interes at trabaho ng Amang nasa langit, hangga’t hindi nauunawaan na ang bawat anak ng Diyos ay dapat na maging isang trabahador o manggagawa para sa Diyos, ang evangelization ng buong mundo ay hindi magaganap! Pakinggan ninyo ngayon, mga kabagis ko ang tinig ng Diyos-Ama na nagsasabi sa inyo ngayong umagang ito, “ANAK, HUMAYO KA AT MAGTRABAHO AT GUMAWA NGAYON NA SA AKING UBASAN!”

WEDNESDAY: ANG BAWAT ISA, AYON SA KANI-KANYANG KAKAYAHAN!

Matthew 25:14

Sa talinghaga o kuwento ng mga talento, makikita natin ang pinaka-dakila at pinakamatinding pagtuturo ng Panginoon natin patungkol sa trabahong ipinagkatiwala at ibinigay Niyang ipinagagawa Niya sa ating mga lingkod Niya. Sinasabi Niya sa ating mga anak Niya ang pagpunta Niya sa langit at pag-iiwan Niya ng trabaho Niya dito sa mundong ito sa pangangalaga ng Iglesya Niya - NATIN; ng pagbibigay Niya ng magagawang trabaho para sa bawat isa sa atin, ano man ang pagkakaiba ang mga kaloob sa atin; ng pag-asa Niyang makuha Niya ulit ang kapital Niya nang may interes nang kinita; ng pagkakabigo noong mga nakatanggap ng kakakunti; at pati na rin kung ano ang sanhi ng teribleng kapabayaang iyon!

Ang sinasabi ng Panginoon sa talinghaga na, “…tinawag niya ang kanyang mga alipin at ipinagkatiwala sa kanila ang kanyang ari-arian, at pagkatapos ay lumakad nang maglakbay”, ay literal na kung ano ang ginawa ng Panginoon natin. Umakyat Siya sa langit, na iniwan Niya ang trabaho Niya, kasama na ang lahat ng kayamanan Niya, sa pangangalaga natin na Iglesya Niya. Ang kayamanan Niyang iniwan ay ang walang hanggan Niyang kahabagan o grace, ang mga ispirituwal na mga pagpapala, ang Banal na mga Salita at Espirito Niya, kasama na ang lahat ng kapangyarihan ng buhay Niya sa Trono o Luklukan ng Diyos, --- ang lahat-lahat ng mga iyon ay iniwan Niyang ipinagkatiwala Niya sa ating mga anak at tagasunod Niya, para magamit natin sa pagtupad at pagpapatuloy ng trabaho Niya dito sa mundo. ANG TRABAHONG INUMPISAHAN NIYA, DAPAT NATING IPAGPATULOY HANGGANG BUONG-BUONG MAGANAP! Gaya rin ng isang milyonaryong negosyante na nangibang-bansa, habang ang negosyo niya ay iniwan niya na ipinagpapatuloy ng mga pinagkakatiwalaan niyang mga empleyado, kinuha rin ng Panginoong Hesu-Kristo tayong mga lingkod Niya para maging kasosyo Niya, at ipinagkatiwalang ganap ang trabaho Niya dito sa mundong ito sa ating ganap na pangangalaga. Sa pamamagitan ng kapabayaan natin, babagsak at hindi magtatagumpay iyon; at ang kasipagan naman natin ang magiging daan ng pagyaman Niya! Dito’y nasasa-atin ang tunay na ugat na alituntunin o root principle ng tunay na paglilingkod-Kristiyano; ginawa ni Kristo ang sarili Niyang nakaasa para sa ikakalago at ikakayaman at ikapagtatagumpay ng Kanyang kaharian mula sa katapatang maglingkod at magtrabaho nating mga alagad Niya.

Sabi sa verses 15 – 18 (READ): Bagama’t merong pagkakaiba sa laki o dami ng ibinigay niya, bawat isa’y nakatanggap ng bahagi ng kayamanan ng panginoon nila. Ito’y konektado sa paglilingkod o pagtratrabahong dapat nating ibigay at gawin sa bawat isa sa atin na mababasa nating, “ang pagpapala at kahabagang ibinigay sa bawat isa sa atin nang naaayon o nakabatay sa sukat ng kaloob ng Panginoong Hesu-Kristo”. Ang katotohanang ito, na bawat mananampalataya … walang itinatangi o without exception, ay ibinukod para makibahagi sa trabahong pagsasagip at pagliligtas ng mundo para kay Kristo, NA HALOS NAKAKALIMUTAN AT NAKAKALIGTAAN AT HINDI NA NAGAGAMPANAN! Ang Panginoong Hesu-Kristo ay unang isang Anak, pagkatapos ay isang Alipin o Tagapaglingkod. Bawat isa sa ating mga mananampalataya ay unang isang anak ng Diyos at pagkatapos ay isang alipin o tagapaglingkod. Isang pinakamataas na parangal o onor para sa isang anak ang maging isang tagapaglingkod at maipagkatiwala sa kanya ang trabaho ng ama. Walang trabaho ng Iglesya ang magagampanan nang tama hangga’t hindi nararamdaman ng bawat mananampalataya, NINYO, na ang tanging dahilan ng pagiging nandirito siya sa mundong ito ay ang magtrabaho para sa kaharian ng Diyos! Ang unang-unang katungkulan ng tagapaglingkod sa talinghaga ay ang gamitin nila ang buhay nila sa pag-aalaga ng mga interes o kabuhayan ng kanilang panginoon.

Sinasabi sa verse 19 na (READ): Binabantayan palagi ng Panginoong Hesu-kristo ang trabahong iniwan Niyang gagawin sa mundo. Ang Kaharian at kapurihan at karangalan Niya’y nakadepende doon. Hindi lang Niya susulitin tayong mga pinagkatiwalaan Niya kapag bumalik na Siyang muli para hatulan tayo, walang sawa pa Siyang napapabalik-balik sa kasalukuyan para tanungin at kamustahin tayong mga lingkod Niya patungkol sa ating mga kagalingan at pagtratrabaho o welfare and work. Dumarating Siya para parangalan tayo at palakasin ang loob natin, para itama tayo kung nagkakamali tayo at babalaan na rin. Sa pamamagitan ng Mga Banal Na Salita at Banal na Espirito Niya, sinasabihan Niya tayong sabihin natin kung ginagamit natin ang mga talento natin nang buong kasipagan, at, bilang mga deboto o tapat na mga trabahador Niya, ay namumuhay lamang at ganap na ganap para sa trabaho Niya. Ang mga iilan sa atin ay nasusumpungan Niyang buong sikap na nagpapakahirap na magtrabaho, at sa ati’y madalas Niyang sinasabihang: “Magaling! Tapat at mabuting alipin! Makihati ka sa Aking kagalakan!” Ang mga iba naman sa ati’y nakikita Niyang pinapanghinaan ng loob, at tayo ay binibigyan Niya ng inspirasyon at panibagong pag-asa. Ang mga ilan nama’y nakikita Niyang nagtratrabaho sa pamamagitan ng mga sarili nilang kalakasan…Ang mga iyon nama’y pinapagalitan Niya. At ang nakakalungkot, napakarami na nadaratnan Niyang tutulog-tulog o itinatago o hindi ginagamit ang mga talento nila…Para sa kanila’y matigas ang banal na boses Niyang nagbababala na: “Masama at tamad na alipin! … Bakit hindi mo iyan inilagak man lang sa bangko, eh ‘di sana’y may nakuha akong kahit katiting na tubo ngayon? Kunin ninyo sa kanya ang isang libo at ibigay sa may sampung libo. Sapagkat ang mayroon ay bibigyan pa, at mananagana; ngunit ang wala, kahit ang kakaunting nasa kanya ay kukunin pa. Itapon ninyo sa kadiliman sa labas ang aliping walang kabuluhan. Doo’y tatangis siya at magngangalit ang kanyang ngipin.” Verses 26a, 27 – 30. Ang puso ng Panginoong Hesu-Kristo ay nasasa Kanyang trabaho; araw-araw ay binabantayan Niya iyon nang may matinding interes; huwag natin Siyang hiyain at panlumuhin at dayain natin ang mga sarili natin!

Sabi ‘nung tamad na alipin sa verse 25 (READ): Isang matinding aral para sa ating lahat ito na dapat nating masusing pag-isipan, na, ang taong may iisa lang na talento ang nabigo at napakatindi pang naparusahan. Nakikita ko ditong dapat na ang Iglesya natin ay dapat na maging mapagbantay, na huwag na hindi matutukan sa pagtuturo ang mga mahihina pa sa kaalaman at pananampalataya at kakaunti pa ang talento o kaalaman, at gayon din huwag na huwag nilang hahayaan na masayang ang mga talento nila, gaano man kaliit o kakaunti ang mga iyon! Sa pagtuturo ng dakilang katotohanang ang bawat sanga ay dapat na magbunga, espesyal na pagpapahalaga ang dapat na ilagay sa mapanganib na kaisipan, na maaasahan lang ang kasipagan sa mga masisipag at malalakas at malalago nang mga Kristiyano. Kung ang Katotohanan lamang ang dapat namamayani sa isang paaralan, iyong pinakabobong estudyante man ay dapat na pagtuunan ng espesyal na pagtuturong kapantay ng mga matatalino. Kaya’t dito rin sa Iglesya, isang mabuting pag-aalaga ang dapat na gawin, na ang pinakamahinang Kristiyano ay makatanggap ng espesyal na pagtuturo at pagsasanay, para sila rin naman, ay masayang makapagkaroon ng bahagi nila sa paglilingkod sa kanilang Panginoon at sa lahat ng mga pagpapalang dinadala ng mga iyon. Kung ang trabaho ni Kristo’y gagawin, wala kahit isang dapat na makalimutan!

Dugtong pa ‘nung tamad na alipin sa verse 24a at 25a (READ): Napakamaling mga pag-aakala patungkol sa Diyos! Na ang tingin sa paglilingkod sa Kanya ay isa Siyang walang pusong Panginoon! Ang mga iyon ay isa sa mga pangunahing dahilan ng hindi paglilingkod. Kung tunay na mangangalaga ang Iglesya sa mga mahihina, ‘yung bang mga iisa o iilan lang ang mga talento o ‘yung mga one-talent servants, na madaling panghinaan o may tendensing manghina dahil sa alam nilang kakulangan nila, kinakailangang iturong maige para maitanim sa mga kukote nila ang sinasabi ng Diyos patungkol sa kasapatan ng grace o kahabagan at ang sinasabi Niyang kaseguruhan ng pagtatagumpay. Kinakailangan nilang matutunang paniwalaan na ang kapangyarihan ng Espirito-Santong nasasa-kanila ay iniaakma sila sa trabahong kung saan sila tinawag ng Diyos. Kinakailangan nilang maunawaan na ang Diyos mismo ang magpapalakas sa kanila sa pamamagitan ng Espirito Niya na nasasa-inner man. Kinakailangan nilang maturuan na ang pagtratrabaho ay isang kaligayahan at kalusugan at kalakasan. Ang hindi paniniwala ay nakabatay sa ugat ng katamaran. Habang binubuksan naman ng pananampalataya at paniniwala ang mga mata para makita ang pagpapala ng paglilingkod sa Diyos, ang kasapatan ng kinakailangang kalakasang ibinigay, at ang masaganang pagpapalang makakamtan. Hayaan nating magising ang Iglesya sa tawag sa kanya na turuan at sanayin ang pinaka-mahinang miyembro niya, na malamang inaasahan ng Panginoong Hesu-Kristo ang bawat naligtas at tinubos na mananampalataya para mamuhay nang ganap na ganap para sa trabaho Niya. Ito ang tangi at nag-iisang tunay na Kristiyanismo na punong-puno ng kaligtasan! (Itutuloy)

Weeklong Devotional Series in Filipino

For 7 days, this Blog will feature Devotional series prepared by preacher Bro. Major Dave Chavarria of the Philippine Army. Have a blessful reading.

Days 1 & 2

PAMBUNGAD NA PANANALITA:

Ang layon ng seryeng ito ay una, ipaalala sa lahat ng mga mananampalatayang Kristiyano ang kadakilaan at kapurihan ng paggawa at gawain, na kung saan tumutulong ang Diyos. Wala nang iba iyon kundi ang gawaing pagpapanumbalik sa tao sa Diyos nila, kung saan nakikita ng Dakilang Lumikha ang Kanyang pinakamataas na kapurihan at kabanalan. Habang nakikita at nakikilala natin na ang sariling gawain mismo ng Diyos ang kinakailangan nating gawin, na ginagawa Niya iyon sa pamamagitan natin, na sa paggawa natin ng mga iyon, nakasalalay sa atin ang kapurihan Niya at nabibigyan natin Siya ng kapurihan, ibinibilang nating kaligayahan natin ang ibigay at ilaan natin ang mga sarili natin para makapamuhay nang ganap na ganap para doon lamang.

Kasabay niyon, layunin ko din dito na matulungan ang mga nagrereklamo, maski na ang mga siguro’y hindi marunong magreklamo, na nauuwi lang sa wala o pagkabigo ang mga paghihirap at pagsusumikap nila, na makita nila ang mga kadahilanan ng mga kabiguang iyon. Ang gawain ay dapat na magawa sa kapamaraanan mismo ng Diyos at sa pamamagitan ng mismong kapangyarihan Niya. Isa iyong ispirituwal na gawaing dapat gawin ng mga ispirituwal na mga lingkod, nang naaayon sa kapangyarihan ng Espirito-Santo. Mas malinaw ang pananaw natin doon, at mas ganap ang pagsuko natin sa mga utos ng Diyos sa paggawa, mas magiging sigurado at mas magiging napakalago ang magiging kaligayahan natin at ang makukuha nating mga pabuya doon.

Kasama na dito, nakikita ko ang napakaraming mga mananampalatayang Kristiyano na hindi nakikibahagi sa paglilingkod sa kanilang Panginoon. Na walang ginagawa kundi ang makinig lang sa mga itinuturo ng mga pastor nila! Hindi nila kailanman naunawaan na ang pangunahing pagkakakilanlan ng isang Banal na buhay sa Diyos at sa Panginoong Hesu-Kristo ay PAGIBIG, at ang ginagawa niyong pagpapala sa sangkatauhan. Hinding-hindi maipapakita ang Banal na buhay na nasasa-atin sa ibang kapamaraanan maliban doon! Ipapakita ko sa inyo dito, na kalooban ng Diyos para sa LAHAT ng mga mananampalatayang Kristiyano, walang exception, ano man ang katayuan niya sa buhay, ang ibigay niya nang ganap ang sarili niya para mabuhay at gumawa at magtrabaho para sa Diyos.

Layunin ko rin para doon sa mga iilang mayroong kakayahang makapagturo sa mga iba patungkol sa buhay-Kristiyano at sa gawaing kaakibat niyon, na makasumpong sila ng mga kaisipang magagamit nila sa pagtuturo ng imperative duty o napakahalagang kailangang-kailangang katungkulan, ang urgent need o mahigpit na pangangailangan, ang Kabanalan ng pagpapala ng isang buhay na ibinigay sa gawain para sa Diyos, at gisingin sa buong kamalayan nila ang kapangyarihang gumagawa at kumikilos sa kanila, pati na ang Espirito at kapangyarihan ni Kristo mismo.

Dalangin ko na nawa’y gawin tayong lahat ng Diyos, ang Dakilang Manggagawa, na mga tunay na Kamanggagawa Niya na kasama Niya!

SUNDAY: PAGHIHINTAY AT PAGGAGAWA Isaiah 40:31; 64:4

Dito’y meron tayong dalawang teksto kung saan ang koneksiyon sa pagitan ng paghihintay at paggagawa ay napakalinaw na niliwanag. Sa una ay makikita natin na ibinibigay ng paghihintay ang kinakailangang kalakasan para sa paggagawa – na iyo’y akmang-akma para sa maligaya at hindi nakakapagod at walang problemang gawain. (READ Isaiah 40:31). May napakalaking kabuluhan ang paghihintay sa Diyos dito: Pinalalakas tayo niyon sa gawain para sa Kanya! Ipinapakilala naman ng pangalawa ang sekreto ng kalakasang ito: (READ Isaiah 64:4). Siniseguro at binabantayan dito ng paghihintay sa Diyos ang paggawa Niya sa atin at sa kalooban natin, kung saan kinakailangang magbubukal o magmumula ang paggawa natin. Dalawang napakadakilang aral ang itinuturo sa atin ng dalawang talatang ito, na habang ang paghihintay sa Diyos ay nakasalalay sa ugat o pinagmumulan ng lahat ng mga totoo at tunay na paggawa para sa Kanya, kaya ang paggawa para sa Kanya ay kinakailangang maging ang bunga ng lahat ng totoo at tunay na paghihintay sa Kanya! Ang pinakamalaking pangangailangan natin ay ang hawakan ang magkabilang-panig o dalawang bahagi ng katotohanang iyon nang may perfect conjunction and harmony o ganap na pagsasama-sama o pagkaka-akibat.

Merong mga ilang mangagsasabing naghihintay sila sa Diyos, pero hindi naman nagsisigawa para sa Kanya. Para doo’y merong mga iba’t-ibang mga kadahilanan. Heto ang isa na nalilito sa tunay na paghihintay sa Diyos (sa pamamagitan ng direktang pakikisalamuha sa Kanya bilang ang Tunay at Buhay na Diyos), at sa pagiging naka-asa sa Kanya ng kalakasan at kakayahan, na may kasamang pag-ayaw sa gawain at walang pakinabang na paghihintay na ginagawa niyang alibi o excuse lang sa hindi paggawa, hanggang sa siguro’y nainip na ang Diyos sa kawalan niya ng pagkilos na medyo pinagaan Niya ang trabaho para lang makapag-umpisa siyang gumawa! Heto pa ang isa na tunay na naghihintay sa Diyos, na tinitingnan niya iyon bilang ang pinakamataas na magagawa niya sa buhay-Kristiyano, pero hindi naman naunawaan kailanman na sa ugat ng lahat ng tunay na paghihintay ay kinakailangang naroroon ang pagsuko at kahandaang maging ganap na naka-akma sa paggamit ng Diyos sa paglilingkod sa sangkatauhan. At heto naman ang isa na nakahanda sa trabaho pati na sa paghihintay, pero naghahanap naman ng ilang malakas na pagdaloy ng kapangyarihan ng Espirito para mabigyan siya ng kakayahang makagawa ng magigiting na mga gawa, habang nakakalimutan niyang bilang isang mananampalataya’y nasasa-kanya nang nananahan ang Espirito ni Kristo; na ang mas malaking grace o biyaya ay ibinibigay lamang para doon sa mga matatapat na mga maliliit at mahihina; at iyon ay sa paggawa lamang na matuturuan tayo ng Espirito kung papaanong gawin ang mga mas malalaki at mas mabibigat na mga gawain. Kaya’t dahil dito, lahat ng mga Kristiyano, ay kinakailangang matutuhan na ang paghihintay ay mayroong paggawa na nilalayon, na sa paggawa o pagkilos lamang makakamit ng paghihintay ang buong kaganapan at pagiging pinagpala. Iyon ay habang itinataas natin nang itinataas ang paggawa natin para sa Diyos sa tunay niyang lugar, bilang ang pinakamataas na pagganap ng ispirituwal na pribilehiyo at kapangyarihan, na ang tunay na pangangailangan at ang banal na pagpapala ng paghihintay sa Diyos ay ganap na makikita at makikilala!

Sa kabilang banda, merong ilan at meron ding marami, na gumagawa para sa Diyos, pero kakaunti lang ang nalalaman patungkol sa paghihintay sa Kanya. Naturuan silang mag-aral patungkol sa gawaing-Kristiyano, sa pamamagitan ng natural o relihiyosong pakiramdam, sa pagpapahinuhod sa kanila ng isang pastor o ng lipunan, pero napakaliit naman ng kaalaman na napakabanal na bagay ang gumawa para sa Diyos. Hindi nila alam na ang trabaho ng Diyos ay magagawa lamang sa pamamagitan ng kalakasan ng Diyos, at sa pamamagitan ng Diyos na mismong gumagawa sa atin. Hindi nila natutunan kailanman na, ang Anak ng Diyos na Panginoon natin ay hindi nakakagawa nang sa sarili lang Niya, kundi sa pamamagitan lang ng Amang nasasa-Kanya na ginagawa ang lahat para sa Kanya, habang nabubuhay Siyang patuloy na nakaasa sa Kanya, kaya rin naman ang bawat mananampalataya’y walang magagawa kundi sa pamamagitan lang ng Diyos na gumagawa at kumikilos sa kanya. Hindi nila nauunawaan na sa ganap na kahinaan nila sila makakaasa sa Kanya.. Makakapanatili ang kapangyarihan Niya sa kanila. Kaya wala silang kaalam-alam sa patuloy na paghihintay sa Diyos bilang isa sa mga una at kinakailangang mga kondisyon ng matagumpay na paggawa. At ang Iglesya ni Kristo at ang mundo ay sobrang nagdurusa sa mga panahong ito! Hindi lang dahil sa marami sa mga miyembro niya ang mga hindi nangagsisigawa at nangagsisikilos para sa Diyos, kundi dahil din sa ang napakaraming mga gawain para sa Kanya ay ginagawa nang hindi naghihintay sa Kanya!
Sa mga miyembro ng Katawan ng Panginoong Hesu-Kristo, ang Iglesya, napakaraming mga iba’t-ibang mga kaloob na mga kakayahan at gawain. Ang mga ilan, na nasa mga bahay lang nila’y hindi mga nakakalabas nang dahil sa sakit o mga iba pang mga ginagawa, ay maaaring mas maraming panahon para sa paghihintay sa Diyos kesa sa oportunidad na direktamenteng makagawa o makapagtrabaho para sa Kanya. Ang mga iba naman na sobrang nakasubsob ang ulo sa pagtratrabaho ay nahihirapang makahanap ng mas mahaba-habang panahon at katahimikan para sa paghihintay sa Kanya. Maaari itong makapuno sa kakulangan ng bawat isa. Dapat na ang may maraming panahon para sa paghihintay sa Diyos ay umugnay doon sa mga ilang gumagawa. Lahat naman ng mga abalang gumagawa ay humingi dapat ng tulong doon sa mga binigyan at pinagkatiwalaan ng espesyal na ministeryong maghintay sa Diyos. Sa ganoong kapamaraanan, mapapanatili natin ang kalusugan ng buong Katawan ni Kristo o ng Iglesya Niya! Para iyong mga naghihintay ay matutunan na ang kalalabasan ay ang kapangyarihan at kalakasan para gumawa, at iyong mga gumagawa, na ang tanging kalakasan nila ay ang pagpapala at kahabagang natatamo lang sa pamamagitan ng paghihintay. Kaya ang Diyos ay gagawa at kikilos para sa Iglesya Niyang naghihintay sa Kanya.

Manalangin tayong lahat na habang nagpapatuloy tayo ng pag-aaral sa seryeng ito ng paggawa at pagkilos para sa Diyos, na maipakita sa atin ng Banal Na Espirito kung gaano ka-sagrado at kakailangan at ka-urgent ang tawag sa atin para gumawa, kung gaano kaganap ang pagaasa natin sa kalakasan ng Diyos na maging kaganapan sa atin, gaanong kaseguro na lahat ng mga naghihintay sa Kanya ay magkakaroon palagi ng panibagong kalakasan, at kung papaano nating makikita na ang paghihintay sa Diyos at ang paggawa para sa Kanya ay tunay na hindi mapaghihiwalay!

MONDAY: MABUBUTING MGA GAWA – ANG ILAW NG SANLIBUTAN!

Matthew 5:14, 16

Ang liwanag ay palaging para doon sa mga nasa kadiliman, para sa pamamagitan ng liwanag na iyon ay maliwanagan at makakita sila. Iniilawan ng araw ang kadiliman ng mundong ito. Ang isang ilawan ay isinasabit sa isang madilim na lugar para mabigyan ng kaliwanagan iyon. Ang Iglesya ni Kristo ay ang liwanag ng sangkatauhan. Binulag ng diyos ng mundong ito – ni Lucifer, ang kanilang mga mata; ang mga disipulo ni Kristo ay dapat na sumikat nang maningning para makapagbigay ng kaliwanagan sa kanila. Habang ang sinag ng kaliwanagan ay nagmumula sa araw at ikinakalat sa lahat ng dako ang kaliwanagang yon, gayon din naman, ang mabubuting mga gawa ng mga mananampalataya ang nagsisilbing ilaw na nagmumula sa kanila para mabalot ng kaliwanagan ang nakapaligid na kadiliman, sa kawalan niyon ng kaalaman at kaunawaan patungkol sa Diyos at sa hindi nila pagkakakilala at pagkakalayo nila sa Kanya. Anong taas, laki at kabanalang katayuan at pagpapahalaga ang ibinibigay sa mga mabubuting gawa natin! Anong laking kapangyarihan ang pagkilala sa mga iyon! Anong laki ng pag-asa sa mga iyon! Hindi lang ang mga iyon ang ilaw at kalusugan at kaligayahan ng sarili nating buhay, kundi pa sa bawat gawa ay mga pamamaraan ng pagdadala ng mga naliligaw na mga kaluluwang nasa kadiliman papasok sa kagilagilalas na liwanag ng Diyos! Higit pa doon…hindi lang nila napapagpala ang mga tao, nabibigyan pa nila ng kapurihan ang Diyos, sa pag-aakay sa mga tao para makilala Siya bilang ang May-Akda ng mga kahabagan at pagpapalang nakikita sa mga anak Niya! Pag-aralan nating mabuti ang mga katuruan sa mga Nakasulat patungkol sa mabubuting gawa, lalong-lalo na patungkol doon sa lahat ng mga ginagawang direkta para sa Diyos at sa Kanyang Kaharian. Pakinggan natin kung ano ang mga itinuturong aral sa atin ng mga salitang iyon mula sa Panginoon.

Ano ba ang nilalayon ng mga mabubuting mga gawa? Iyon ay para mabigyan ng kapurihan at maluwalhati ang Diyos. Natatandaan pa ba ninyo ang kung papaanong sinabi ng Panginoong Hesus sa Diyos-Ama sa John 17:4 na: “I have glorified Thee on the earth, I have finished the work which Thou gavest Me to do.” “Nabigyan na Kita ng kapurihan at kaluwalhatian dito sa ibabaw ng mundo, natapos at nagampanan Ko na ang gawaing ibinigay Mong ipinagagawa Mo sa Akin.” Nabasa o narinig na natin ang patungkol sa mga milagrong nagawa na Niya kung saan pinupuri ng mga tao ang Diyos. Iyon ay dahil sa ang mga yaon ay kitang-kitang ginawa Niya nang sa pamamagitan ng isang Banal na Kapangyarihan. Kaya naman, kapag ang mabubuting mga gawa din natin ay higit kaysa sa mga ordinaryong mga ginagawa ng mga tao, at nakikita doon sa mga yaon ang Kamay ng Diyos, na pupurihin ng mga tao ang Diyos natin! Kinakailangang ang mga yaon ay maging ang mga mabubuting gawa na katuruan sa Sermon sa Bundok o ‘yung mga “Beatitudes” ng Panginoong Hesu-Kristo natin – isang buhay ng mga anak ng Diyos, na gumagawa nang higit kaysa sa iba at nagsusumikap na maging perpekto gaya ng ka-perpektuhan ng kanilang Amang nasa langit. Maaaring hindi agad mangahulugang conversion o pagbabalik-loob uli sa Diyos ang mga pagpupuring iyon ng mga tao, pero iyon ay isang paghahanda para doon kapag ang isang impresyong katanggap-tanggap sa Diyos ay nagawa na. Inihahanda ng mga mabubuting gawa ang daan para sa mga ipapahayag, at mga ebidensiya sa reyalidad ng Banal na katotohanang itinuturo, habang kung wala ang mga iyon, ang mundo ay walang-kaya o powerless.

Ang buong mundo ay ginawa para sa kapurihan ng Diyos. Dumating ang Panginoong Hesu-Kristo dito sa mundong ito para tubusin tayo sa kasalanan at ibalik tayo para paglingkuran at purihin Siya. Inilagay ang mga mananampalataya sa mundong ito para sa iisang dahilan at nilalayong ito: na mahayaan nilang ang kanilang liwanag ay maningning na suminag sa mabubuting gawa, para makaakit at makaakay ng mga tao sa Diyos! Gaya ng katotohanang ang ilaw ng araw ay para maliwanagan ang buong mundo, ang mabubuting gawa ng mga anak ng Diyos ay para magsilbing ilaw para doon sa mga hindi nakakakilala sa Diyos at sa pagmamahal Niya. Anong laking pangangailangan, na makapagpakita tayo ng tunay na kahulugan nang kung ano ang tunay na mga mabubuting gawa, bilang nagtataglay ng tatak ng isang bagay na makalangit at banal, at nagtataglay ng isang kapangyarihang makapagpakilala na ang Diyos ay nasasa-kanila!
Ano ang patungkol naman sa kapangyarihan ng mabubuting mga gawa? Heto - patungkol sa Panginoong Hesu-Kristo ay nakasulat sa John 1:4 na: “In Him was life, and the life was the light of men.” “Nasa Kanya ang buhay, at ang buhay na iyon ang ilaw ng mga tao.” Ibinigay ng isang Banal na buhay ang isang Banal na liwanag. Patungkol sa mga alagad Niya, sinabi ng Panginoong Hesu-Kristo sa John 8:12 na: “If any man follow Me, he shall not walk in darkness, but have the light of life.” “Sinuman ang sumunod sa Akin, hinding-hindi siya kailanman lalakad sa kadiliman, kundi mapapasa-kanya ang Ilaw ng Buhay.” Si Kristo ang Buhay at Ilaw natin. Kapag sinasabi sa ating, “Hayaan ninyong magningning nang napakaliwanag ng ilaw ninyo”, ang pinakamalalim na kahulugan niyon ay, “hayaan ninyong si Kristo, na nananahan sa inyo, ay napakaningning na magliwanag!” Habang nang sa kapangyarihan ng buhay Niya, ninyo ginagawa ang mga mabubuting gawa ninyo, kitang-kitang maningning na nagliliwanag ang ilaw ninyo doon sa lahat ng mga makakakita sa inyo. At dahil sa si Kristo na nasasa-inyo ang ilaw ninyo, kahit na gaanong kaliit o kahina ng mga iyon…ng mga mabubuting nagagawa ninyo…ay matataglay pa rin niyon ang kapangyarihan ng isang Banal na conviction o pagpapaamin. Ang sukat o lakas ng Banal na kapangyarihang nakapagpapagawa niyon sa inyo ang siya ring magiging sukat o lakas ng kapangyarihang gagalaw at gagawa para doon sa mga nakakakita ng mga iyon. Magbigay-daan kayo, mga anak ng Diyos, ngayon na, sa Buhay at Ilaw ni Kristong nananahan sa inyo, at makakakita ang mga tao mula sa mga mabubuting gawa ninyo, na sa pamamagitan ng mga iyon ay pupurihin nila ang Ama ninyong nasa langit!

Patungkol naman sa urgent need o agarang pangangailangan, ngayon na, ng mabubuting gawa sa mga mananampalataya – gaya rin naman ng kinakailangang sumikat ang araw, araw-araw, napakahalagang gayon din naman, ay kinakailangang pasikatin ng bawat mananampalataya nang napakaningning ang kanyang liwanag sa gitna ng mga tao sa bawat sandali! Para dito ay nilalang tayo ulit bilang mga bagong tao kay Kristo, para mataas na mataas na hawakan ang Salita ng Buhay, bilang ilaw sa mundong ito. Kailangang-kailangan kayong lahat ni Kristo, para maningning na maningning na magliwanag ang Ilaw Niya sa pamamagitan ninyo! Kailangang-kailangan ng mga nangaliligaw ng landas sa paligid ninyo ang inyong ilaw, kung maghahanap sila ng daan patungo sa Diyos. Kailangan kayo ng Diyos, para makita ang katuwiran at kapurihan at kaluwalhatian Niya sa pamamagitan ninyo. Gaya rin naman na buong-buong ibinibigay ng isang ilawan ang liwanag niya para papagliwanagin ang isang madilim na lugar, gayon din naman kayo…ang bawat isang mananampalataya, ay dapat na ibigay nang buong-buo ang sarili niya para maging ilaw na makapagpapaliwanag sa isang napakadilim na mundo!

Patuloy nating pag-aralan ang kung ano talaga ang paggawa para sa Diyos, at kung ano ang kahulugan ng mabubuting gawa, bilang bahagi nito, nang may pagnanasang ganap na sumunod sa Panginoong Hesu-Kristo, para mapagningning nating mapagliwanag ang Ilaw ng Buhay…walang iba kundi ang Panginoong Hesu-Kristo natin, sa puso natin, sa buhay natin at mula sa atin, para sa buong kapaligiran! (Itutuloy)

Kyle Falla-Taruc Wins Gold in Regional Taekwondo Championship

20 November 2009, SM Clark Field, Pampanga - Once again, child Taekwondo champ Kyle Daniel F. Taruc won another Gold medal in the Central Luzon Taekwondo Championship Game today held at the SM Mall in this former US-Military base in Central Luzon. Kyle kicked down his opponents in a 3-level games vying for Gold (starting with Bronze and Silver). What made interesting during this Kyle's fight was, he was matched to a good player Korean Taekwondo kid whom he scored on just a hairline difference of 3-2 in the 2nd round. They tied on the other rounds. For the other 2 opponents, Kyle made it easier to win.

This regional championship game was participated by teams from Bulacan, Pampanga, Nueva Ecija, Bataan, Tarlac and Zambales. It was organized and sponsored by Philippine Taekwondo Association (PTA) and the SM Mall company. Kyle played for Valenzuela (Bulacan) team this time coached by Sir Ian.

Kyle is set to play in the CLRAA (Central Luzon Regional Athletic Association), a prelude to his goal of making it to the Palarong Pambansa. On-campus, Kyle play for his school, the Ateneo grade school. (Grandad JSF Blogs)

7 Baptized on November 20, 2009

In imitation of the Lord Jesus Christ and in obedience to His Word (Great Commission), Church officers of Sto. Tomas Church of Christ (STCC) led by this blogger and Bro. Migs Nad baptized 7 souls on November 20, 2009 at the pool of Villa Candida in Caanawan, San Jose City (Nueva Ecija). The newly-born Christians (and their birthdays) are Ma. Katrina M. Miguel (May 15, 1986), Trinidad Valdez, the oldest of them all (May 9, 1932), Jocelyn Dumbrigue (July7, 1987), Jane M. Micu (May 14, 1992), Jenny V. Miguel (May 26, 1994), Jovel V. Miguel (March 13, 1996) and Jessica V. Miguel (September 9, 1998).
These faithfuls are the products of weekly home Bible study session in Caanawan every Monday evening as conducted by young minister Bro. Migs Nad and deaconess Sis Rose Falla (JSF Blogs).

Blogger Evaluates Research Proposals for CHED

20 November 2009, CAS, CLSU, Nueva Ecija - This blogger serves as initial evaluator for social science research proposals prepared during the Workshop on the Preparation of 2010 GIA Research Proposal held on Nov. 19 - 20, 2009 at the College of Arts and Sciences, Central Luzon State University under the auspices of CLSU-CHED Zonal Center headed by Dr. Renato G. Reyes. A total of 22 research proposals were presented and initially critiqued by a team of evaluators including this blogger. Comments were likewise given by fellow research proponents.

Research and evaluation study proposals ranging from basic through applied research were presented covering various areas under social and pure sciences. After this initial evaluation, the proposals shall be revised by the respective proponents based on the comments made during the review. Final proposals shall be submitted to the Commission on Higher Education (CHED) for final evaluation and subsequent approval (or disapproval) for funding. (JSF Blogs)

Postharvest Researcher Asks, How Safe Is Your Coffee?

As local coffee industry is currently being revitalized by the government's Department of Agriculture, (perhaps due to the increasing number of coffee drinkers and the seeming proliferation of coffee shops), there is a need to take a second look as to how safe this universal drink is.

The Postharvest bureau in a survey on the Occurence of Ochratoxin A (OTA) in Home- Grown Coffee revealed that samples from Davao and Tagaytay farms were laden with OTA beyond 5 ppb-acceptable level (even more than 25 ppb) which may pose risk of renal failure and kidney trouble. The toxin is produced by microganism Aspergillus ochraceus, A. niger or A. japonicum.

To prevent OTA contamination in our coffee drink, the Bureau of Postharvest Research and Extension (BPRE) is advocating safe postharvest practices for the beans such as hygienic handling, proper drying, storage and processing operations. Soon, a safe package of postharvest technology for coffee shall be made available in the industry as the Bureau is yet to complete its research on this commodity.

BPRE, formerly the National Postharvest Institute for Research and Extension (NAPHIRE), was created on May 24, 1978 through Presidential Decree (PD) 1380. It was tasked to spearhead the development of the country's postharvest industry. As then subsidiary of the National Grains Authority (NGA in 1980), BPRE's power and functions were expanded in line with the conversion of NGA into the National Food Authority (NFA). In 1986, BPRE became an attached agency of the Department of Agriculture through Executive Order (EO) 116. After six years, it was transformed into a Bureau through EO 494. And now, with the Republic Act 8435 the Agriculture and Fishery Modernization Act (AFMA), BPRE takes the lead in providing more postharvest interventions to empower the agriculture, fishery and livestock sectors. (30)

6 Accept Christ as Their Personal Saviour

15 November 2009, Interfaith Chapel, Central Luzon State University, Munoz, Nueva Ecija - Six souls accepted the Lord Jesus Christ as their personal saviour this Sunday celebration at the Sto. Tomas Church of Christ (STCC), as Bro. Migs Nad made an invitation shortly after his sermon. The 6 souls who confessed their faith before the congregation were the fruits of the weekly Bible study in the neighboring barangay of Caanawan under the ministry of Bro. Migs, STCC young pastor and deaconess Sis. Rose Falla. Baptism of these faithfuls is yet to be scheduled soonest possible.

STCC is an autonomous (non-denominational) body of Christ rooted from Stone-Campbell Restoration Movement. It is one of the 100 churches planted in January 2001 in celebration of the centennial year of the Churches of Christ/Christian Churches in the Philippines. Current church elders are Bros. Rodrigo Nonog and this blogger. (JSF Blogs)

Double Whammy For This Blogger and His Entire Family

15 November 2009 - Yes Virginia, there is Santa Claus! Pacquiao made it again.

I am overwhelmed (with joy) as double happiness is here for me and my entire family, as the Pambansang Kamao Manny Pacquiao made it again as he punched-down Puerto Rican boxing champ Miguel Cotto in a 12-round fight held in Las Vegas Nevada, while grandson Kyle Falla-Taruc won another gold medal in a Taekwondo championship held today in Manila.

Pacquiao-Cotto fight has been watched worldwide, and every Filipino has witnessed how Pacquiao did it again for the pride and honor of this race.

Meanwhile, child Taekwondo champ Kyle, now in grade 1 playing for Ateneo Team, has yet to hurdle one more championship game before he can qualify for the prestigious Philippine's Palarong Pambansa, our local counterpart of Olympic Games. (30)

Introducing 2 Churches We Attended in California

The first one we attended was the Alta Vista Church of Christ located at Alta Vista, South San Francisco, CA., an autonomous Christian church dominated by Filipino members. It is very close to the Marriot Hotel@San Francisco Airport where we were billeted during our 1st few days there. This is where some popular Filipino ministers served like Bro. Conrado Montefalcon and Bro. Diego Romulo. Current minister is Bro. John, an American, but all elders and deacons are Filipino (1st 2 Photos).

The second church of Christ we attended was the First Christian Church of Oceanside (Disciples of Christ), an American congregation. It is located at 204 Freeman St, Oceanside, CA, just 10-minute drive from our host's house at Mainsail Road.

Actually, a Filipino brother-in-Christ recommended the National City First Christian Church near San Diego, but we were told it's 30-minute away from where we were then. And our internet search revealed that FCCO (DOC) was closer.

Both were Church of Christ rooted from Stone-Campbell Restoration Movement known for slogans, Where the Bible speaks, we speak; In doctrine unity, in opinion liberty, in all things love, and No king but Christ, no creed but the Bible, no name but Christian. (JSF Blogs)

Falla Couple Arrived Home Safely

13 November 2003, Friday the 13th, who's afraid of it? They say it's a jinx, but to us Josh and Rose Falla, one thing great happened - we're back home in Nueva Ecija after a 3-week sojourn to California and Nevada.

Our aircraft (PR 105) from San Francisco (with brief refueling stop in Guam) touch the ground at exactly 5 AM. Son Dr. Ian fetched us with his new car issued by his Korean feed company. Upon the advise of daughter Danna, we had to take our breakfast at NLEX Shell Bocaue Chowking where grandson Kyle met us to join the breakfast and of course, to get his much-awaited pasalubong.

We finally arrived home in San Jose City (Nueva Ecija) at 11 AM and take our rest. Then, we're back to our normal routine. (Josh and Rose Blog)

A Taste of Seaworld : A Photo Gallery

Let those pictures taken at SEAWORLD speak for themselves. Enjoy viewing!(Photos by Robert and Danna).